ล
งเรือน้อยลอยวง
น
ายสายชนห่วยหลาน
มีทั้งบัวตุ้มบัวบาน ดอกไปไว้ก้าน หามตาเกิดลมพัดมาชื่นใจ
ถึงตอมหอมชมดมกลิ่นบวย
ซ่อนตัวรําพันธ์ปานไป เหมือนดนตรีชลมกล้องใจ
ฟังยิ่งฟังไป ลมเหล้าหลุดไทรําพอ
ฟองจะเด็ดบัวบา
รวนคิดนานหวานเจ้าของ
ใกล้ไม้ดึงนมลมลอง หากบัวไม่มีเจ้าของ
จะทมทั้งสองประทุง เดือมมือไม้ดึงอย่างดอกบาล โอกรงสะท้านดึงตาลดอกตุ้ม
แสนเสียดาย เหมือนชายหมดหู
จะเด็ดดอกตุ้ม ยังอึกเสียดายดอกบาล
เรือเร็วไปหน่อย คอยคอยถวง บัวหอมชวนอกสะท้าน
งามทั้งบัวตุ้ม บัวบาล เทศไทยทั้งเดน วิมาร ประทานตมดังตั้งใจ
เดือมมือไม้ดึง ดอกตุ้มก่อน
ดอกบาลก็ข้อนเป็นอ่อนปยาย
จะเด็ดดอกบาล ดอกตุ้มก็สัดแปลงไฟ
จะเด็ดดอกไหน
อันน้อบัวตุ้ม
บัวบาล
จะเด็ดที่เดียวเสียทั้งคู่
รวนคิดดูอยู่ไม่นาน
พอดอกตุ้มแย้มประการ ดอกบาลก็คงแห้งโหย รีบรารวงรอยหนาทาง
ต้องลาแล้วน้อบัวช่องา
บาปคร้อและตําประดัง
แล้วจําเรือน้อยคอยเข้าปั่ง
ไม่ยอมกับหลัง หมดวังทั้งตุ้มพังบาง
จะ
เด็ดที่เดียวเสียทั้งคู่
รวนคิดดูอยู่ไม่นาน
พอดอกตุ้มแย้มประการ ดอกบาลก็คงแห้งโหย รีบรารวงรอยหนาทาง
ต้องลาแล้วน้อบัวช่องา
บาปคร้อและตําประดัง แล้วจําเรือน้อยคอยเข้าปั่ง
ไม่ยอมกับหลัง หมดวังทั้งตุ้มพังบาง