If you really love herThen there's nothing I can doDon't youI can't doDon't youThere's nothing I can doΒρήκα απόψε το μυαλό μου ατιμέλητοΛίγο χαμένο, καμένο και ρακέμβητοΈτσι κι αλλιώς ήμουν επέτη στην ΑθήναΣτον υπόγειο πριν χρόνιαΚι είχα δικιά μου την ηθόγειοΣυνήθισα την πρέσα να χάνω το τακίμι μουΝα φεύγουν τα φανάτια από την πρίμη μουΝα αλλάζω διευθύνσεις και ονόματαΝα καίω τα δάχτυλά μου να μην βρουν αποτυπώματαΝα ψάχνω την εφηβεία μου μέσα στη βούταΚι όταν δεν είχα που να κοιμηθώ έβρισκα κούταΈτρωγα απ' το συσίτιο στην πλατεία οδείουΚι έκανα τα λαμπέρια στη σταθείουΤρυπούσα και έρευα, πίνουσα και κλέβαΈμπαινα σπίτι μου στη μάνα μου και τη μαγέλευαΈκανα βρούκες απ' τη γασιά ως το κρανίδιΚαι τα κούμπαγα μετά σε γη του στο μενίδιΆνοιγα κάβε σούπερ μάρκετ φαρμακείαΈκλεβα τσάντες κινητά έμπαινα σε γραφείαΜε έχουν συλλάβει σ' όλης της γης τα πέραταΠού μένεις πες μου να σου πω που πέζουν κεράδαΜα δεν γαμιέται πήρωσα τα λάθη μουΜπορέσα και σηκώθηκα απ' τη στάχτη μουΈτσι κι αλλιώς πόσο θα υπάρχει ο νόμοςΠάντα θα βρίσκεται μπροστά του και ο πρόμοςΈχω μπροστά μου μια σελίδα που λέει για το δρόμοΣτο μαύρο μου βιβλίο σκαλισμένηΓράφει για αληθίες, κρυφτούλη με το νόμοΚαι κανείς δεν μου την έχει χαρισμένηΈχω μπροστά μου μια σελίδα που λέειΜπερδεμένα τα πιο παράξενα μουΚαι τελικά ο τρόπος νες να είναι αυτός που φτύειΉ τα ντουμάνια μου πεινάκι ψυχαστέλιαΒρήκα απόψε το μυαλό μου ετημόροφοΜα δεν γαμιέται εγώ θα κάτσω εδώ στον ημιόροφοΕδώ που οι σιρήνες πουλιάζουν σαν τρελέςΣε κατοικούν στοιχεία και δαίμονεςΑπό όλες τις φίλες φοράω τα καλά μουΕνώ ποιόν σας κι ας φέρωΓια όλους δικαστές μου το ποιόν σαςΔεν υπογράφω στο δημοσίο κατήγοροΔεν θέλω μάρτυρες ούτε συνήγοροΈχω στα χέρια και το ξύλο και τους ήλους μουΚαι πρώτα απ' όλα φυλάκω μ' αυτούς τους φίλους μουΔεύτερον δείχνω δυνατός και ας μην είμαι στα καλά μουΤρίτον στέκομαι στα πόδια μου κι όχι στα γόνατά μουΤέταρτον ξέρω να μιλάω και να απεμβαίνωΠέμπτον, έμαθα να σωπαίνωΈκτον και επειδή έκασα χρόνια στο κελίΦροντίζω τη συνείδησή μου να κρατάω αρτιμελήΕβδομού το γκάμι μένωΕγώ γνωρίζω από πού έρχομαι και πού πηγαίνωΟπδο, εν συντομίαΝα μην πέρασεις την ευγενία μου για δυναμίαΕνάτον, το σεβασμό μου και αν φταίωΓιατί δω τι πολύ στραβό κοιτάγατεΣτο δέκατο είμαι υπεύθυνος για αυτά που λέωΚι όχι για αυτά που τάχα καταλάβατεΈχω μπροστά μου μια σελίδα που λέει για το δρόμοΣτο μαύρο μου βιβλίο σκαλισμένηΓράφει για αλητείες, κρυφτούλη με το νόμοΚαι κανείς δεν μου την έχει χαρισμένηΈχω μπροστά μου μια σελίδα που λέειΜπερδεμένα τα πιο παράξενα μουΚαι τελικά ο δρόμος λες να είναι αυτός που φτύειΉ τα ντουμάνια μου πεινάνε την ψυχαστερία μουLet me tell you about my lifeThat's how I live itLet me tell you about my lifeΈχω μπροστά μου μια σελίδα που λέει για το δρόμοΣτο μαύρο μου βιβλίο σκαλισμένηΓράφει για αλητείες, κρυφτούλη με το νόμοΚαι κανείς δεν μου την έχει χαρισμένηΈχω μπροστά μου μια σελίδα που λέειΜπερδεμένα τα πιο παράξενα μουΚαι τελικά ο δρόμος λες να είναι αυτός που φτύειΉ τα ντουμάνια μου πεινάνε την ψυχαστερία μου