Είμαι γρήγορο
το πιο ατώτης αμαρτίας
ποιος είναι αυτός που δεν αχτάει σ' ένα ποιητή
Και θα αμαρτάνω το αισθάνομαι όταν στις σκέψεις μου χάνομαι
και όταν γράφω με βρίσκω ποιος είμαι εγώ που με μάθομαι
κι όσοι ψάχνουν εκείνους τους σε αυτούς που ξεχάσανε
τις Τετάρτες γιορτάζουνε και μαζί μας φωνάζουνε
για αμαρτίες κάνω αμαρτίες γράφω άμα αμαρτίες ξέρεις
ρίξε τώρα άμυνες κάτω και πιες απ' το ποτήρι άμα αμαρτίες ξέρεις
πες αμάρτησα πάτερ πες μου ποια
κόλαση θέλεις και ποια εδέμ ποιον Αδάμ
στου μεθυσιού Τασσαρδάμ όσοι το φίδι έχουν φίληση σιωπηλά μαρτυράν
στο Θεό και το δαίμονα ψάχνουν το δισκοπότηρο
και θολές αναμνήσεις οι αμαρτωλοί προσκυνάν
Είναι λοιπόν το φατών της αμαρτίας ποιος
είναι αυτός που δεν αχθάρει σ' ένα ποιητή
Πιάσε το χέρι μου δέξου να κατρακυλήσεις το λάθος κάνω με πάθος
η αμαρτία αξίζει πολύ αν το ψάξεις σε βάθος
μην το σκεφτείς στιγμή γιατί έχουμε μόνο μια ζωή
κι αν δεν το κάνεις πεθαίνεις με τύψεις που τύψεις δεν ένιωσες εν ζωή
αυτά τις είπα και μου έπαιξε κόλα πια
δεν είμαστε οι FB που ήμασταν πέρσι
πλέον ό,τι κάνουμε έχει αντικτύπο
κι αυτό πρέπει να σ' αρέσει μα δεν μ' αρέσει
να κοιτώ πίσω στο Πέρσι αντί του να χάλλω το σήμερα
τα λάθη που κάνουμε συνειδητά μωρό μου είναι τα καλύτερα
πιεγούλια από εκείνο το ποτό που άμα το πιεις κάνεις ότι και χλώ
της άρεσε τόσο που είπας προπάτω και έκλειψα από το μπουκάλι το φαιλό
και από τότε κάνει κάθε λάθος μαζί μου και το θεωρεί σωστό
είναι γλυκό της αμαρτίας το ποιοτό κυρίως αν το κατεβάσετε δυο
είναι γλυκό ο ποιοτός της αμαρτίας
ποιος είναι αυτός που δεν αχνάρει μισέναν χειρό
και για την Εύα μιλάν όσοι μιλάν για αμαρτία κι όσοι πονάν
μα η δική μου Εύα δεν είχε δάγκωσει το μήλο
δάγκωσε εμένα λυσσασμένα στο λαιμό στο μήλο του αδάμου
γιατί την πρόδωσα από πρώτα ό,τι είχα της το δώσα
γιατί δεν ένιωσα ούτε δείγμα ενοχής όταν το κάνα
γιατί δεν ένιωθα είχα πιει και πίστευα πως τα ξέχναγα
γιατί δεν άντεξα τέτοιο βάρος στη συνείδησή
μου όσο και να μπάλεψα να το ξεχάσω
κοντεύα να σκάσω δεν μπορούσα την ευθύνη
και στους δύο να μοιράσω που καπάσω
άνοιξα τα χαρτιά μου και μείνα στον άσω μείνα στον άσω καταλαβαίμε
τα λάθη με κένοσω τίποτα οι πληγές μου δεν κλείνουν με τίποτα
οι αμαρτίες γεννάνε ενοχές μα αρκά το κατάλαβα συγχωρέσέ με
Είναι δικό το ποιοτό της αμαρτίας ποιος
είναι αυτός που δεν αγκάρει σε ένα ποιητή
Είναι δικό το ποιοτό της αμαρτίας ποιος
είναι αυτός που δεν αγκάρει σε ένα ποιητή