พี่เป็นนุ่มรุ่มเจ้าประยา ล่องเรือไปขายคา
เดินทางมาหลายร้อยกิโล สาย่านคล้อยต่ํา ลอยลําถึงปากน้ําโก หันหัวเรือล้ามโส ข้ามปากน้ําโก สักคือ
พี่เรร่อน นอนหินกับเรือ น้องจงขี้ เผื่อเฟือ
ให้จอดเรือ หน้าบ้านควันยืน
คืนนี้เดือนแจ่ม พอจอดพักแรงสักคืน
พอรุ่งเช้านอนตื่น จะลากวันยืนล่องเรือต่อไป
เป็นบุญตาที่ได้มาปากน้ําโก
พบน้องคนโก
ผู้โป้ ใส่เสื้อสีพลาย
น้ําใจเหลือเฟือ นุ่มเรือไม่อยากล้าใคร
อย่าขายเรือ ซื้อหน้าซื้อไร
อย่าอยู่ใกล้ แม่ของตา
รุ่งอรุณแล้วเจ้าแก้วตา
ต้องถอยเรือก่อนน้ํา
แม่ขวัญตาพี่ขอลาก่อน
เช้าเรือต้อยตํา ตัวดําเหมือนดินหน้าดอน
โบกมือลาแก้วตาขวัญอ่อน
แม่ขนตางอน อย่าลืมเช้าเรือ
โบกมือลาแก้วตาขวัญ lavoro


ซึ่งเพราะช่างว่าที่อยากมี


ไม่นักร่วมกลับLD
ไม่งาน οιราศา Superior อาจถูกที่ก่อน
นี่อ่ะ นเร puck comment
กลับ After P emotionally
โอ้ ใส่เสื้อสีพลาย น้ําใจเอื้อเฟื้อ
หนุ่มเรือไม่อยากรักใคร อย่าขายเรือสื่อหน้าสื่อไร
อย่าอยู่ใกล้แม่ของตา
รุ่งอรุณแล้วเจ้าแก้วตา ต้องถอยเรือก่อนหนา
แม่ขวัญตาพี่ขอลาก่อน
เช้าเรือต่อให้ตาม ตัวดําเหมือนดินหน้าดอน
โบกมือลาแก้วตาขวัญอ่อน แม่ขนตางอน
อย่าลืมเช้าเรือ
รุ่งอรุณแล้วเจ้าแก้วตา ต้องถอยเรือ