Απόψε η βραδιά,
απόψε, απόψε,
απόψε είναι δική μας η βραδιά μου λες.
Απόψε, απόψε, απόψε είναι δική μας,
μα εγώ σου μιλάω για βραδιές πολλές,
που έρχεσαι,
μ' αφήνεις,
μονάχος σου πίνεις,
κι όμως χειρίζεις σε μένα πάντα.
Όταν το θέλεις με πεθαίνεις,
με τις ματιές σου ανασταίνεις,
μα σαν την κριτική σου πιάνεις,
μπορείς να με τρελάνεις,
ξεκανείς, δεσθάνεις, μαρανείς μπορείς.
Ένα,
δύο, ένα,
τα μικρόφωνα δουλεύουν,
κάτι μαγειρεύουν και οι μουσικοί.
Το κούρτισμα τους τέλειωσε,
θα κάτσουνε στη βάντα,
παν πάμε η Αβάντα, σαν την Αθηστηρική.
Μέσα στου χολούτος η ρεκέλα,
απόψε που σου κάνω πάλι πασαρέλα,
έλα έλα,
του διδώ την ώρα,
τώρα που ξυπνάει η στιγμή.
Σκηνή γερό,
να βρούμε και με πόρα,
εδώ και τώρα,
εδώ και τώρα.
Σκηνή γερό,
να βρούμε και με πόρα,
να βγούμε σε έναν κόσμο ουρανή.
Διάρης στον ισόγειο,
δίπλα στο θηρορείο,
εκείνοι σφινωμένοι στο ψυγείο,
κι εκείνος με πιτζάμα σημειά,
ψάχνουν σαν ψάρια σε νηδρίο,
να βρούνε κάτι,
να περάσει η βραδιά.
Ότε μιλάμε για βρύο,
ότε για περασμένα,
σήμερα, σήμερα,
τι λέω εγώ με σένα,
τι θέλω εγώ,
εσύ τι θες,
ας είμαστε υποκρίτες.
Έτσι που κάθεσαι και με κοιτάς,
δε μου μιλάς,
δε μου μιλάς,
αυτή τη σίωπη σου τη λατρεύω,
τη ζηλεύω κι είναι χρυσός.
Στορκίζομαι σ' αυτό το βροβολέα,
και στο φθινό σανίδι που παθώ,
στα τσαλίμνια που κάνει η αμπλέα,
πώς θα μπορέσω να σ' τα πω.
Λοιπόν θα σ' το πω και θα καταλάβεις,
μονάχα πρόσεξέ με κι άκουσέ με καλά.
Λοιπόν θα σ' το πω και θα καταλάβεις,
ότι προλάβεις.
Σε τούτη τη ζωή,
κληρώθηκα τα γιώνη,
και σύσε το παγόνι που πάει σε γιορτή.
Θέλω φτερά από σένα κι εγώ σου τραγουδάω,
όλους μας λευτερώνει ετούτη η φωνή.
Στορκίζομαι σ' αυτό το βροβολέα,
και στο φθινό σανίδι που παθώ,
στα τσαλίμνια που κάνει η αμπλέα,
πώς θα μπορέσω να σ' τα πω.
Είναι ζωικό να λες,
μ' άλλα λόγια θα όπου θες.
Μ' άλλα λόγια,
άλλα λόγια, ν' αγαπιόμαστε.
Μ'
άλλα λόγια,
άλλα λόγια, ν' αγαπιόμαστε.