Την κόρη σου την πήραμε μαζί να μας φιλάει
Τα μπριώνια να κόνιζει,
το σπίτι μας να συγκύριζει
Ρούχα να μας πλένει, παντελόνια να υφαίνει
Να μας μαγειρεύει, ξεκούραση να μη γυρεύει
Μη φιλαμπρύει και ξεχωριστή
Θα δουλεύει απ' το βράδυ μέχρι το πρωί
Μη φιλαμπρύει και ξεχωριστή
Η κούραση θα είναι πια χωρίς τη αδερφή
Και σένα θα σε πάρουμε μαζί μας για να ρθεις Τη χύτρα να γεμίζεις,
το φαγητό να ξεφουρνίζεις Ξύλα να μαζεύεις,
τη θράκα να ζεσταίνεις Τα βρακιά μας να παλώνεις,
όλη νύχτης να σιδερώνεις
Μη φιλαμπρύει,
θα'σαι κι εσύ Θα δουλεύεις απ' το βράδυ μέχρι το πρωί
Μη φιλαμπρύει και ξεχωριστή Η κούραση θα είναι πια χωρίς τη αδερφή
