Ας εμένα φύγω
Δεν αντέχω άλλο εδώ
Δεν αντέχω άλλο με μνήμες να ζω
Ας εμένα φύγω
Τον εαυτό μου να βρω
Απλά κάνε με κάπως να σε μισώ
Ας εμένα φύγω
Νέα βούτια στο κενό
Θα με σώσει από το χάος αυτό
Ας εμένα φύγω
Ο δρόμος για την κόλαση
Έχει αγκάθια
Και ξυπώλει τόσο επάνω πατώ
Το χρήσισο είναι ένα αστέρι
Είναι ένα αστέρι που κάθε βράδυ κοιτώ
Και δεν με αφήνει να δω τον υπόλοιπο ουρανό
Και έχω ετοιμάσει την ευχή μου για όταν χαθεί στο κενό
Και μονή καναπέ συ παρακαλώ
Την λάμψη του μην ξαναδώ
Και όσο θέλει πολύ παστέρια γύρω του κάνουν στροφές
Εγώ παλεύω με το χθες
Περνάω νύχτες εφιαλτικές
Νύχτες γεμάτες μνήμες
Νύχτες που δεν έχω αντοχές
Το επόμενο πρωί όσα είδα να κάνω γραμμές
Και ενώ ψυχοράγω και ράγιζω Που τέτοιο μέγριζω αυτό το χαρτί
Γιατί ακόμα ελπίζω Γιατί είσαι ακόμα εκεί
Γιατί είσαι ακόμα εκεί
Η λάμψη σου δεν ξεθοριάζει Κάνει το μέσα μου να οργιάζει
Και μου θυμίζει το βλέμμα σου τόσο που με τρομάζει
Και μου μουδιάζει κάθε μου άκρο Κάθε μούλα τους μου φέρνει στο νου
Και στήσε πια λουνού Και σμιζέ νοιάζει το που με βρίσκει τόσο
Υμεράζει σε τα εφημεράδες μου στο μάτι
Εγώ γύρισα ολοκληρώ το κόσμο να σε βρω
Και εσύ έτσι απλά μου γύρισε στην πλάτη
Ας έμε να φύγω
Δεν αντέχω άλλο εδώ
Δεν αντέχω άλλο με μνήμες να ζω
Ας έμε να φύγω
Τον εαυτό μου να βρω
Απλά κάνε με κάπως να σε μισώ
Ας έμε να φύγω
Μια βούτια στο γενό
Θα με σώσει από το χάος αυτό
Ας έμε να φύγω
Ο δρόμος για την κόλαση έχει αγκάθια Και τσιμπόλι τόσο επάνω πατώ
Σε κάνω τρίτσα πριγκίπισσα Γιατί δεν σε κέρδισα
Γιατί δεν σε λύγισα Θα'χα λύγισει,
θα'χα πέσει στα δόνατά μου
Μα εσύ είπες να μου
Μα εγώ δεν διαρκώσω το άπειρο Εγώ παίζω για να θα ζω μέχρι μεθαύριο
Δεν μου λες πως τα λέμε,
είναι μακάβριο Μη μ'αφήνεις να πίνω άλλο μαύρο
Μη μ'αφήνεις να φύγω,
τι κι αν λένε Λεωνόρα Σουγανέλη τραγουδάω το ταλέμι
Πονάνε οι λέξεις,
μπάσταρδι Ισοπαίδωσέ με,
κατεδάφησέ με,
μάιλι
Δεν είμαι μικρός μου ο Στάνλη Δίντο,
σου γράφει ο Στάνλε
Ας έμε να φύγω,
όταν πιω το μπουκάλι Και μπρες ένα άλοφι,
ναι,
τώρα βρες ένα άλοφι
Και μπρες ένα άλοφι, ναι, τώρα βρες ένα άλοφι
Όταν το χτύνω να ανοίγει στα αυτιά σου το στόμα σου
Όταν το χτύνω να ανοίγει η ψυχή σου τα πόδια σου
Στραβώθηκα για λίγο μα βλέπω,
ήθελα να ζήσουμε μέλλον
Μαζούμαι τη βία και θέλω να φεύγω
Δώσ' μου για τα γόρια ένα έλογο,
για τα γόρια ένα αμπουγέλο
Τα γόρια είναι το πιο ρομαντικό,
αλλά πληρώνεις σε μπουρδέλο
Τα γόρια είναι φλόρος, μη φοβάται όταν ξέρω
Είναι πόλεμος έξω, είναι πόλεμος μέσα
Φιλιάμαστε και πέφτουνε τα δούλια σαν πέντ σας
Ας εμένα φύγω, δεν σε θέλω κοντά μου
Τραγουδάω τόσα χρόνια, μα δεν νιώθει το μωρό μου
Μάλλον είναι πιο σκληρό για το μπαμπά μου
Μάλλον είναι πιο σκληρό για το μπαμπά μου
Το χορεύω σαν ασκοντάφτο
Όμως άξτε φανεύτασα στον πάτο
Όλο όλο θα φύγω, μα
Μένω λιωμένα παγωτά
Κι είναι τόσα που πίσω με τραβάνε
Μπονάν οι αναμνήσεις κάθε που ξυπνάνε
Κι είναι τόσα που πίσω με κρατάνε
Και δεν μ' αφήνουν να σου πω
Ας εμένα φύγω, δεν αντέχω άλλο εδώ
Δεν αντέχω άλλο με μνήμες να ζω
Ας εμένα φύγω, τον εαυτό μου να βρω
Απλά κάνε με κάπως να σε μισώ
Ας εμένα φύγω,
μια βουτιά στο κενό Θα με σώσει από το χάος αυτό
Ας εμένα φύγω,
ο δρόμος για την κόλαση Έχει αγκάθια κι εσύ πολύ τόσο επάνω πατώ