Απόψε η βραδιά,
απόψε, απόψε,
απόψε είναι δική μας η βραδιά μου λες.
Απόψε, απόψε, απόψε είναι δική μας,
μα εγώ σου μιλάω για βραδιές πολλές.
Που έρχεσαι, μ' αφήνεις, μονάχος σου πίνεις,
κι όμως χειρίζεις σε μένα πάντα.
Όταν το θέλεις, με πεθαίνεις,
με τις ματιές σου με ανασταίνεις,
μα σαν την κριτική σου πιάνεις,
μπορείς να με τρελάνεις,
Ένα,
δύο, ένα,
τα μικρόφωνα δουλεύουν,
κάτι μαγειρεύουν και οι μουσικοί.
Το κούρτισμα τους τέλειωσε,
θα κάτσουνε στη πάντα,
παν-πανεία πάντα, σαν δυνατή στιγμή.
Μέσα στου χολούτος η ρεκέλα,
απόψε που σου κάνω πάλι πασαρέλα,
έλα,
έλα,
τούτη δω την ώρα,
τώρα που ξυπνάει η τσπινή,
σκηνή γερόν να βρούμε και με φόρα,
εδώ και τώρα,
εδώ και τώρα,
σκηνή γερόν να βρούμε και με φόρα,
να βγούμε σε έναν κόσμο ουρανή.
Διάρης στον Εισόγειο,
δίπλα στο Θηρορείο,
εκείνοι σφινομένοι στο ψυγείο και εκείνος με πιτζάμα σημειά,
ψάχνουν σαν ψάρια σε νηδρίο,
να βρούνε κάτι,
να περάσει η βραδιά.
Ούτε μιλάμε για βρύο,
ούτε για περασμένα,
σήμερα, σήμερα τι λέω εγώ με σένα, τι θέλω εγώ,
εσύ τι θες,
ας είμαστε υπόκριτες.
Έτσι που κάθεσαι και με κοιτάς,
δε μου μιλάς, δε μου μιλάς,
αυτή τη σίωπη σου τη λατρεύω,
τη ζηλεύω κι είναι χρυσός.
Στορκίζομαι σ' αυτό το προμπολέα
και στο φθινό σανίδι που πατώ,
στα τσαλίδια που κάνει η αυγέα,
πως θα μπορέσω να σ' τα πω.
Λοιπόν θα σ' το πω και θα καταλάβεις,
μονάχα πρόσεξέ με κι άκουσέ με καλά.
Λοιπόν θα σ' το πω και θα καταλάβεις ότι προλάβεις.
Σε τούτη τη ζωή κληρώθηκα τα υγιόνι,
κι εσύ σε το παγόνι που πάει σε γιορτή.
Θέλω φτερά από σένα κι εγώ σου τραγουδάω,
όλους μας λευτερώνει ετούτη η φωνή.
Στορκίζομαι σ' αυτό το προμπολέα
και στο φθινό σανίδι που πατώ,
στα τσαλίδια που κάνει η αυγέα,
πως θα μπορέσω να σ' τα πω.
Είναι ζωικό να λες,
άλλα λόγια θα όπου θες.
Άλλα λόγια,
άλλα λόγια,
να αγαπιόμαστε.
Άλλα λόγια,
άλλα λόγια,
να αγαπιόμαστε.