มีย
ามที่สายลง
พักช่วยผ่าน
ดึงเป็นสัญญาณ พาใจวันไหว
เผอไปถึงใคร
ที่ลาร้างไกลจากไปนาน
แสงนาน แต่นานสักเท่าไร
ฉันยังจําถ่อยคําของเธอเป็นแค่คําหวาน
เปรียวเพียงลมผ่าน
ไม่มีทิศทางไม่เคยจริงใจ
ทําใจมานานและไม่คิดจะจดจํา แต่ลมยังทําใจฉันล้องลอยไป
ลืม อยากจะลืม อยากจะลืมความช้ําใจ ครั้งที่เท่าไรที่วันไหวไปกับสายลง
ใจที่ลอยอยู่
ขอคืน อยากมีสักคราว ที่ฝืนใจอยากยืนตานทาน
หยุดคิดถึงเธอสักครั้ง ให้ใจไม่ลอยไปถามหาเธอ
อืม...
อืม...
อืม...
อืม...
อืม...อืม...อืม...
