Δυο χρόνια τώρα με ξετρελάνει,
και νιώθω δόντιας, μήπως να σ' το πω.
Και την καρδιά μου ένας θεριστάρι,
και νιώθω φόβο,
δόσο σ' αγαπώ.
Πάντα σ' αρέσει να με κοροϊδεύεις,
και μην αγάπη μου ψηλότες,
μη μετάς.
Ήσαι σπληρά,
καθόλου δεν λυπάσαι,
και την αγάπη μου δεν
παίχνεις εγκατιά.
Για τα πλαχνίδια σου,
δόλια μου, καρδιά μου.