ร
่องรอยเล็บมือน้องนาง
ยังฟังอยู่บนต้นแขน
เป็นดังรอยจารึ
น้ํามึกก็คือเล็บเป็นแบน
จากคนที่เคยเป็นแฟน จิกต้นแขนไว้แขนหัวใจ
ปากรอยแล้วเธอก็ลา
สัญญาว่าจะไม่ไปไกล
ถ้าควรจะย้อนมาร่วมใจ
พี่รอหาเจ้าไปไม่มา
เตรียมใจทาละมือหาละรอย หัวใจรอยส้อมแต่ฮอยเล็บเจ้า ยําแรงเศร้าคืดนํา
หอยเล็บจําบันตําอยู่ในใจ อย่างไรให้เคิดไปรายดาหาร
ให้คิดถึงวันเหตุการณ์วันนั้นยังจํา
แอบล้มแค้มงามน้องยังทําเป็นธางอน
เจ้าอีกต้นแคร่ ตอบทานเพื่อการสังสอน สองแค้มเจ้าเด็ง สองตาก็ทําเป็นงอน
พี่ยังคอยโอนวอนงอขอความเห็นใจ
พอเจ้าหายโกรธพอยังขอดูแปลเจ็บ
ตําแหน่งรอยเลฟอีกเจ็บเสียจนเลือดไหล
พี่บอกที่ทําก็เพราะรักเกินห้ามใจ
เจ้าทําเองตายแล้วเอาภาพอันแปล
เจ็บ
ใจมันปลืม บ่ไรลืมได้งาย ถึงเจ้าลืมพี่ได้แทะทางอายบ่ลืม
ได้แทะซึ้ม ซึ้มอยู่คนเดียว หัวใจที่โอทังหาหวานะลืมอาย
เจ้าจักให้ไปเหลือไว้แค่รอยเล็บเมื่อเธอ เท่านี้นะรึ ที่เธอว่าแทนหัวใจ
ไปอยู่ใกล้ตาคงหาอีกชายคนใหม่
และเป็นกลางใจปากไว้ให้ชายหลายคน
รอยเล็บที่เจ้าจารึกในความรู้สึกที่ยังสับสน
อยากให้เจ้ากลับมาฟิ้นให้มาอีกสัมร
อยอีกหน
จะได้รู้จริงใจคนทุกวันที่ทนอยู่กับรอยแพ้เป็น
มันเห็นแล้วเป็นห้อยขาวแจง
มันแสแหลงใจเท่นตึกๆ ที่ระลึกจากเจ้าผู้นั้นเป็นแปลว่าอย
ู่หวังใจ เห็นยําใดหัวใจที่ปวดให้ทบทั่วแล้วหวนทุกวันเก่า
รอยเล็บบางเบา
ยิ้มใจ