คนอย่างฉันรู้ตัวเสมอ
คนอย่างเธอไม่คิดอะไร
ก็อยู่อย่างคนใกล้ๆกันไป
แต่ก็ไม่ได้ชิดกันกว่านี้
จนได้มาเห็นเธอผิดหวัง
ใจเธอพังไม่มีชินดี
เป็นคนที่อยู่ใกล้ๆทั้งที่
เธอเจ็บอย่างนี้ให้ทนได้อย่างไร
เมื่อใจเธอมีร้องรอยความปวดเบา
ดังรอยเท้าทิ้งไว้บนหาดสาย
จนก็จะเป็นเหมือนคลื่นที่คอยสาด
ให้รอยช้ําจางหาย
ให้สายได้สวยดังเดิม
แค่ปล่อยให้ฉันหิวใจของเธอได้ไหม
ให้ฉันได้ทําเพื่อเธอได้ไหม
แค่อยากได้มองเห็นเธอเป็นสุขในใจ
ไม่มีอะไรในความหวังดี
แค่ปล่อยให้ฉันดูแลใจเธอสักครั้ง
ด้วยทั้งหัวใจของฉันที่มี
ให้เธอกลับมายิ้มได้ฉันก็ยินดี
ได้ว่างใหญ่เธอยังนี้นานๆ
แค่นั้นก็ดีใจ
สู้ค่ะ
ไม
่ต้องทําอะไรเพื่อฉัน
ให้เธอเพียงรับมันก็พอ
เมื่อใจเธอมีร้องรอยความปวดร้าว
ดังรอยเท้าทิ้งไว้บนหาดสาย
ฉันก็จะเป็นเหมือนคลื่นที่คอยสะอาด
ให้รอยชําจังหาย ให้สายได้สวยดังเดิม
แค่ปล่อยให้ฉันหิวใจของเธอได้ไหม
ให้ฉันได้ทําเพื่อเธอได้ไหม
แค่อยากได้มองเห็นเธอเป็นสุขในใจ
ไม่มีอะไรในความหวังดี
แค่ปล่อยให้ฉันดูแลใจเธอสักครั้ง
ด้วยทั้งหัวใจของฉันที่มี
ให้เธอกลับมายิ้มได้ฉันก็ยินดี ได้ห่วงให้เธอยังนี้นานๆแค่นั้นก็ดีใจ
สู้ สู้ สู้ สู้ สู้
ฉันก็จะเป็นเหมือนคลื่นอื่นที่คอยสะอาด
ให้รอยชําจังหาย ให้สายกลับสวยได้ดังเดิม
แค่ปล่อยให้ฉันหิวใจของเธอได้ไหม
ให้ฉันได้ทําเพื่อเธอได้ไหม
ได้มองเห็นเธอเป็นสุขในใจ
ไม่มีอะไรในความมั่นดี
แค่ปล่อยให้ฉันดูแลใจเธอสักครั้ง
ด้วยทั้งหัวใจของฉันที่มี
ให้เธอกลับมายิ้มได้ฉันก็ยินดี ได้ห่วงให้เธอยังนี้นานๆ
แค่นั้นก็ดีใจ
ได้ห่วงให้เธอยังนี้นานๆแค่นั้นก็ดีใจ