พ
อหน้ากันนานแล้ว จบไปกันนานแล้ว ที่เธอไม่อยู่
และฉันยังก็รู้ เมื่อวานได้พ่อนพ่าน พาและพ่นไป
ยังคงใช้ชีวิต บอกตัวเองซ้ําๆ ว่าไงเป็นไร
ฉันสบายดี
ฉันไม่เป็นไร
และมันก็คงมีบางวัน ที่คิดย้อนไป
คุดเรื่องเดิมๆ ขึ้นมาซ้ําๆ
ใจที่เคยว่าแข็งแรงพอ กับเสียน้ําตาอีกครั้ง
ธรรมดาที่ฉันร้องหาย เวลาฉันเสียใจ ธรรมดามาเสียใจแล้ว น้ําตามันไหล ธรร
มดามารักใคร แล้วตัวเขามาจริงไป น้ําตามันจะไลเอามา เพื่อปลอบหย่อนหัวใจ
ธรรมดาที่รักมากไปแล้วมันต้องผิดหวัง
ฉันก็คงไม่ฝืนที่จะดึง หรือว่าฉุดรัง
อาจจะมีวันเหงาใจอยู่คนเดียวในบางครั้ง
ก็มีน้ําตาลมาปลอบยนต์เป็นเพื่อนกัน
มันเป็นเรื่องธรรมดา
คงไม่ใช่แค่ฉันที่ต้องเคยผิดหวัง แต่ก็ไม่ตาย
จิตมันก็คงหาย กลายปรางค์แค่ความหลังที่ไม่ต้องจํา
แต่กว่าที่ใจจะฝืนกําลังจนหายดีอีกครั้ง
ยังต้องสู้กับใจตัวเองซ้ําๆ
ยอมรับว่าวันนี้ฉันยังไม่แข็งแรงพอ
แต่จะต้องเสียนัจใบครั้ง
เมื่อเมื่อที่กุ зах
หลังเงาใจ อยู่คนเดียวในบางครั้ง
ก็มีน้ําตาออกมาปลอบยดเป็นเพื่อนกัน
มันเป็นเรื่องธรรมดา
เมื่อเราเสียใจ
ธรรมดา
เมื่อเรารักใคร
ธรรมดา
ไม่เป็นไร
ธรรมดา
ดิ дав
สุดยอด