กลับมาที่เดิม
ก็ทั้งที่รู้ว่าตรงนี้มันก็ไม่
เลือกไว้ความหวังโล่งโล่ง
ยังทําให้ฉันต้องรอต่อไป
ก็ทางที่มันสาเหลือลอย
ไม่เคยพบใคร
ไม่เห็น
อะไรที่ตามหา
อยู่ในลูกที่ฉันก็ควยควา
ไปพบเธอก็เพียงความผิดหวัง
เหนื่อยเหลือกัน เหนื่อยหัวใจ
แต่ตอบตัวเองไม่ได้สักครั้ง
ว่าเฝ้ารอ
ไปเพื่ออะไร
กลับมาที่เดิม
ก็ทางที่รู้ว่าตรงนี้มันก็ไม่เลือกไว้
ความหวังโล่งโล่งยังทําให้ฉันต้องรอต่อไป
ก็ทางที่มันสาเหลือลอย
ความเหมือนหม่อน
ความหวัง
เหมือนไฟที่ส่งมา
แต่ใจที่ฉันไม่กลับอ่อนลา
ยิ่งเฝ้ารอมันก็ยิ่งเหน็บหนาว
อีกนานๆสักเท่าไรที่ใจของฉันจะไม่ปวดร้าว
ใจทุกท้อนไม่ทรมาน
อ่อนลายิ่งเฝ้ารอมันก็ยิ่งเหน็บหนาว
ที่ดํา
ก็ทั้งที่รู้ว่าตรงนี้มันก็ไม่เลือกไว้
ความหวังโล่งโล่งยังทําให้ฉันต้องรอต่อไปก็ต่อให้มันสาเหลือลอย
