Στα μάτια σου πέφτει βαριά συννεφιά,
νυχτώνει στο σπίτι,
στους δρόμους, στα πάρκα
κι εσύ φεύγεις μόνος μες την παγωνιά
για τόπους που ανθίζει μονάχα η χαρά.
Οι δρόμοι σε γέλασαν, σε πήγαν αλλού,
βαρύ το παραπονό σε πνίγει παντού,
κανείς δε σου μίλησε και δε σε ζηγώνει
κι αυτό που ονειρεύτηκες αργά σε σκοτώνει.
Χαμένες οι νύχτες που πέρασα εδώ,
στην πόρτα μου άστρο, σβηστό το όνομά σου,
σε ποιο σταυροδρόμι του κόσμου να ρθω,
καθώς θα διαβαίνεις τραγούδι να πω.
Οι δρόμοι σε γέλασαν,
σε πήγαν αλλού,
βαρύ το παραπονό σε πνίγει παντού,
κανείς δε σου μίλησε και δε σε ζηγώνει κι αυτό που
ονειρεύτηκες αργά σε σκοτώνει.
