Χραστή,
Χατσίσι και Σεβδάτραμα,
με κάμμα να χτιάσω κι ούμπαμα,
είπος και δυο
χρόνο παιδί βράμα,
τα νιάτα μου να
χτιάσω κι ούμπαμα.
Έσπασες τα πιάτα,
τα χάνες το μάτια,
τα ξεδύρει η μάνα σου, άλλα μια ραβλού.
Έσπασες τα πιάτα,
τα χάνες το μάτια, τα ξεδύρει η μάνα σου,
άλλα μια ραβλού.
Εγώ,
κρασίδε, νύπια, ούμπαμα,
ψώ για να με πτήσω, ούμπαμα,
τώρα τα πίνω και τα ψιώραμα,
για να
σαλίσμωνει το ούμπαμα.
Έσπασες τα πιάτα,
τα χάνες το μάτια,
τα ξεδύρει η μάνα σου,
άλλα μια ραβλού.
Διατρόφ με κοίταξε το
σκήθος μου και το βρε πληγωμένο ούμπαμα,
και το βρε πληγωμένο ούμπαμα.
Έσπασες τα πιάτα,
τα χάνες το μάτια,
τα ξεδύρει η μάνα σου,
άλλα μια ραβλού.
Έσπασες τα πιάτα, τα χάνες το μάτια,
τα ξεδύρει η μάνα σου,
άλλα μια ραβλού.
