วันที่เจ้านั้นหายเธอไป
มันก็ได้ห่วงว่าเจ้าไม่หากัน
จิตต่อไปแล้วตั้งที่นี้ความทําใจมันบอก
ความดีที่ควายนั้นคล้ายได้สร้างมา
จูบบวกคือคิดจะมอง
บวกคิดจะเก็บมันไว้เลย
และวันเวลามันก็พายลืม
เมื่อเหล่าเรานั้นที่มันคอยยังตื่น
แต่พอจะลงก็ยังสะเจ็นขึ้นทุกวัน
เคยอยากจะลืมเคยอยากจะลบทุกอย่างรึงในวันคืน
รู้ว่าจะลืมตั้งต่างแต่พอได้ยิ้นเธอบอกว่ายังหากัน
แล้วใจดีตรงนี้มันวันว่าย
เดาจะลืมก็แล้วขอแค่อยากกัน
ตั้งแต่วันที่เจ้านั้นทักกับมหา
ใจดวงนี้มันก็ลําอนและทันที
กับคําเจ้าบอกว่ายังคิดถึงกัน
คําคําเดียวคํานี้มันเนี่ยในใจค่อยสะลาย
เจ้าบอกว่าค่อยรักเกือบตาย
หนีเท่าได้ต้องให้หนีไปไกล
ถึงจะหนีเท่าได้แต่มันยังบ่ผล
ต่อยพยายามเท่าได้เพื่อจะหลบเจ้าไป
แต่ทุนเหลือข้างในมันยังคงสับสน
บ่หูจะเห็ดจึงได้ดี
โอ้โห
หรือต้องทนอยู่แบบนี้
จะมันอยู่สําๆ
แบบว่ามีความว่า
จะจะบอกให้หูมันเจ็บมันสั้มจนทรมาน
แต่ก่อนเจ้าไปตอนนี้เจ้านั้นได้ทักกับผ้า
ก็จะออกมาใส่กับคําเจ้าบอกไว้อย่างเนื้อกา
เพราะว่าไหนทุกเลืองมันคือความจริงหรPorเม่นิทา-น
เท่านั้นจะยอบมาตัว มาหลอกกัน
อย่าให้ใจตรงนี้ต้องบอกซะ
ทั้งที่คอยก็ลืมจบไปตั้งนาน
แค่เพียงว่าหากคําเดียวนั้นคือโตกัน
คอยถึงเขียนแผงนี้ขึ้นมา
เอามาใส่กับคําลําลา
และเขียนมาและมาพร้อมน้ําตาที่มันยึงไหล
เกือบจะลืมไปแล้วว่าโอเคหากกัน
ตั้งตะวันที่เจ้านั้นทักกันมาหา
ใจดวงนี้มันก็ลํามนและทันที
กับคําจะบอกว่ายังคิดถึงกัน
คําคําเดียวคํานี้มันได้ในใจคอยสะลาย
เจ้าหมอบอกว่าคอยนั้นเกือบตาย
โอ้...
ใครวนมาที่เดิน
ใครวนมาที่เกาะ
ทั้งที่ลืมไปตั้งนาน
โอ้...
ลืมไปตั้งนาน