Τζέισον!
Λάουντ!
Εκατονένα!
Φιλίο!
Φιλίο!
Φιλίο!
Φιλίο!
Σαν τον τυφόνια,
σαν νεοχρώμα,
σώμα με στόμα,
κι υπάρχω ακόμα,
σαν τον κύκλο, να!
Μάτια στο χώμα,
σώμα με σώμα,
κι υπάρχω ακόμα.
Θες χαελί, γιατί ξέρεις τη συνταγή,
με φράουλες, σαμπάνια και σαν τη γη.
Ξέρεις το όνομα, το ζώβιο, τη φάση μας,
ξέρεις πως πρέπει να στυθείς,
να'ρθεις στα πάπη μας.
Κι εγώ δεν ξέρω καν ποιος είμαι και που πάω,
ποιαν είναι αυτό το σώμα που τώρα φοράω.
Θυμάμαι όμως από πιάτσι κόμπηκα σ'αυτό το ρυμ
και τώρα παίζω τελικούς και τσαμπιονστλίγκ.
Είμαι ο Τζέισον,
μοίραζω παρεστήσεις,
μωρό μου σε παρακαλώ μη με μισήσεις.
Όμως μπορεί να προτιμήσω αντί για σένα το μαρτίνι,
όπως κάνει στην διαθήμηση ο Κλούνι.
Μοιράζω ακίνδυνος,
μασημειώνω,
φτερνίζονται πολύ όταν έχω κρύωνο.
Έλα στο πλάι μου,
μην το σκεφτείς,
δίπλα σου στέκεται ένας πολεμιστής.
Ακούς τον Κούσσα,
Παύλα Γιούνιν,
Πέτσαλ,
Παύλα Δρακούλα,
τον που πάντα μισούσε,
που έκουγες πάντα στη ζούλα.
Πού σε εμένα όλα μοιάζουνε ξένα,
δεν είμαι απλά μαχητής, είμαι μαχητής 101.
Είναι πάμπολοι αυτοί που καλούνται που είμαι στο φάμινι,
μαγχώνουν το κεφάλι στην γη σαν στουν Θοκάμινι.
Τα σάντια έχω τώρα στα χέρια μου και τζογάρω,
μιλάν για ό,τι νιώθω, την ζηλεύεις και γουστάρω.
Κλάτα το ίσιο με τρόπο πάλι καρίσιο,
αφήστε τα πως είναι δεν θέλετε να μιλήσω.
Ποιος έφυγε από ποιους τους και πουλήθηκε σε ποιον,
τι είναι φίλοι και αδέρφια με ποιους για μια σεζόν.
Κοίτα την νύχτα κάπου εκεί γυρίζω ακόμα,
κάπου κάπου το ελιξίριο μπαίνει σε κάποιο σώμα.
Κάπου εδώ είναι που τα πράγματα παίρνουν νέα τροπή,
κάπου εδώ είναι που οι αλήθειες πάλι πέφτουνε βροχή.
Κοβεί το 101 και ραβεί το 101 και βναεί το 101 και πίνει το 101.
Άν σε ρωτήσουν ποιος τα είπα,
θα ξέρεις τι θα τους πεις.
101 μαχητής τι δει ο πρωταγωνιστής.
Τώρα όλοι ξέρουνε πως είμαι μαχητής,
κι ό,τι πολέμω πάντα σαν μαχητής.
Δεν είμαι υπερβολή, δεν είναι λόγια της στιγμής,
μα απ' τη σκεφτέται ένας πολεμιστής.