Με μια πανσελίνο η νύχτα αρμενίζει
και μες στο πλοίο της φωτιάς είμαι κι εγώ
με θόγια κίνη που στη σκέψη μου γυρίζει
και στην ανάμνησή της πάλι να βαγώ
και στην ανάμνησή της πάλι να βαγώ
Με μια πανσελίνο στα μάτια της γυρίζω
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά
με αφορίες την ψυχή μου βασανίζω
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά
Με μια πανσελίνο στα μάτια της γυρίζω
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά
με αφορίες την ψυχή μου βασανίζω
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά
Με τρώγια χάρη της την άμμο και τα αστεριά
μα θέλει κάτι παραπάνω η καρδιά
γιατί στα πιο όμορφα του χρόνου καλοκαιριά
κρύβονται πίσω κάτι συννεφαλαδιά
κρύβονται πίσω κάτι συννεφαλαδιά
Με μια πανσελίνο στα μάτια της γυρίζω
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά
με αφορίες την ψυχή μου βασανίζω
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά
Με μια πανσελίνο στα μάτια της γυρίζω
εκεί που ζήσαμε με όνειρα τρελά
με αφορίες την ψυχή μου βασανίζω
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά
ποια λογική της έχει πάρει τα μυαλά