ปิดประตูและนั่งลงเพียงลําพัง
คนเดียว
ปล่อยตัวเองให้ร้องหายจนหมดใจ
น้ําตาจะไหล
มีเพียงฉันที่เข้าใจ
เจ็บปวดยังไง อึดอัดยังไง
มีเพียงกําแพงที่ได้ฟัง
เหนื่อยบางวัน และเหงาบางคืน ก็ต้องตื่นคนเดียว
ต้องปลาบตัวเองทุกครั้งมันก็เหนื่อยไป
น้ําตาที่ไหล
แค่อยากจะขอสักคนเข้าใจ
ว่าไม่ได้แค่มเค็ม มันอย่างที่ใครมองว่าฉันเป็น
ไม่อยากต้องร้องหายเพียงลําพัง
ไม่อยากดูนังโสเพียงลําพัง
อยากมีใครสักคนรับฟัง
ความเหลุ้มในใจที่มันไม่เคยหายไป
ยังเศร้าเพียงลําพัง
ที่แปลงทุกแปลงเศร้าไป
