อยู่ตรงนี้
เป็นเหมือนไม่มีตัวตน
เป็นเพียงคน
ที่เธอมองข้ามไป
คงผิดที่ฉันเองที่แอบคิดไปไกล
เหลือน้อยใจการธานาตัวเอง
แต่ห่วงเมื่อเห็นเธอดีกับใคร
เจ็บในใจเมื่อเห็นเธอมีคนข้างๆ
ไม่มีสิทธิ์อะไรแต่อยากไปแสกรงปลา
ก็ยอมรับว่าฉันอิจฉา
เมื่อไรจะเป็นฉัน อย่ามีใคร
จะโฆษกันข้า
เมื่อไรจะเป็นฉัน อย่ามีใครจะโฆษกันข้าน
ก็ได้แต่คิดถึง เอ้าคิดถึงเท่าหนายข้า
ฉันไม่มีทันจะเป็นคนนั้น
คนนั้น
อยากให้รู้
ฉันรักเธอแค่ไหน
แต่หัวใจ
ฉันผิดหวังไม่เก่ง
เธอมีคนที่ฝัน
ส่วนฉันก็พ้อไปเอง
จะทํายังไง
เมื่อไรจะเป็นฉัน
อย่าเป็นคนนั้นที่เธอห่วง
เมื่อไรจะเป็นฉัน
อย่าเป็นคนนั้นที่เธอแค้
ก็ได้แต่คิดถึง
ยิ่งคิดถึงเธอยิ่งอ้อนแอ
เหมือนโดนความจริงรังแก
ฉันไม่มีทางเป็นคนนั้น
เมื่อไรจะเป็นฉัน อย่าเป็นคนนั้นที่เธอห่วง
เมื่อไรจะเป็นฉัน อย่าเป็นคนนั้นที่เธอแค้ก็ได้
แต่คิดถึงยิ่งคิดถึงเธอ ยิ่งอ้อนแอเหมือนโดนความจริงรังแก
ความจริงเรื่องแก
ฉันไม่มีทางเป็นคนนั้น
ก็ได้แต่คิดถึง
ยิ่งคิดถึงเธอยิ่งอ่อนแอ
เหมือนโดดความจริงเรื่องแก
ว่าเธอไม่มีทางจะรักกัน