จบรายธรมายที่สวน จะมีความรักอยู่ที่ปลายทางมั้ย จะมีไหม ใครสักคนที่เป็นแบบฉัน ที่ยังคอยกลนหาว่ารักคืออะไร ฉันกําลังลมทางอยู่ทางกลางความอ้างหวาน มองไม่เห็นแม้แต่แสงดาว จนวันที่มีเธอ จับมือฉันไว้ เปิดประตูสู่โลกไปใหม่ ไปดินแดนที่ห้างไกล ที่ฉันไม่เคยพบเจอ เธอทําให้ฉันรู้ ว่ารักจริงๆมันคืออะไร เพิ่งรู้ว่าเพราะอะไรที่ใจก็สั่นแบบนี้ สั่นแบบนี้ ทุกครั้งที่เราใกล้กัน เธอทําให้ฉันรู้ ว่าความอบน้ํามันเป็นอะไร ต่อให้ดวงอาทิตย์จะมืดนิดและลาไป แค่มีเธอใกล้ กอดฉันไว้ แค่นี้ฉันก็อุ่นใจมากมาย ฉันกําลังลงท้า อยู่ตรงกลางความอ้างว้า มองไม่เห็นแม้แต่แสงดา จนวันที่มีเธอ จับมือฉันไว้ เปิดประตูสู่โลกใบใหม่ ไปยิ่งแดนที่ห้างไกล ที่ฉันไม่เคยพบเจอ เธอทําให้ฉันรู้ ว่ารักจริงๆมันคืออะไร เพิ่งรู้ว่าเพราะอะไรที่ใจ ต้องสําแบบนี้ สําแบบนี้ ทุกครั้งที่เราใกล้กัน เธอทําให้ฉันรู้ ว่าความอุ่นมันเป็นยังไง ต่อให้ดูแต่ที่จะมืดมิดและลาไป แค่มีเธอใกล้ กอดฉันไว้ แค่นี้ฉันก็อุ่นใจมากมาย อยากรู้ มันน่าสามารถ คนหา คําโปรดเมื่อไหร่ ยังไม่เคยเจอ ยิ่งคนหาเท่าไหร่ ยิ่งใกล้ออกไปเท่านั้น ฉันต้องเดินทางไปด้วยใจหวาดฝัน ไม่รู้จะไปไกลทางไหนๆ จะมีความรักอยู่ที่ปลายทางไหม จะมีไหม ใครสักคนที่อยู่ข้างหลับฉัน ที่ยังคอยคุณหา ว่ารักคืออะไร ฉันกําลังลงทาง อยู่ท่ามกลางความอ้างหวัง มองไม่เห็นแม้แต่แสงดาว *
