Ένα παλιό αρχοντικό ρηπωμένο σπίτι,
έγινε καταφυγείο για το φτωχό αλήτη.
Αγκαλίτη,
αγκαλίτη,
ζεις στη βαρυχή μου, γεια σαν το σφουργίτη.
Το παρελθόν του όμορφο, το μέλλον του φοβάται,
όλο τον κόσμο γύρω του το βλέπει και λυπάται.
Όλο τον κόσμο γύρω του το βλέπει και λυπάται,
το παρελθόν του όμορφο, το μέλλον του φοβάται.
Αγκαλίτη,
αγκαλίτη,
ζεις στη βαρυχή μου, γεια σαν το σφουργίτη.
Αγκαλίτη, αγκαλίτη,
ζεις στη βαρυχή μου, γεια σαν το σφουργίτη.
Ο πόνος του,
η μοναξιά και συντροφιά του,
η τύχη,
αφάστακτος είναι ο καημός για το φτωχό αλήτη.
Αφάστακτος είναι ο καημός για το φτωχό αλήτη.
Ο πόνος του,
η μοναξιά και συντροφιά του,
η τύχη.
Αγκαλίτη,
αγκαλίτη,
ζεις στη βαρυχή μου, γεια σαν το σφουργίτη.
