รู้ว่าขอบ่อย
บ่อยจนเกินเข้าใจ
อยู่นานๆได้ไหม
มาหากันบ้างสิ
ทั้งที่รู้อยู่
ว่ามันดูไม่ดี
แต่ความเหงาชนะทุกที
อยากให้เธอเข้าใจ
กลัวทุกอย่าง
ว่ารวมแวงมันไปทุกอย่าง
เธ
อยิ่งห่าง
ยิ่งโหดร้าย
อย่าปล่อยให้คนๆ
คิดถึงเธอ
รอคอยจนเพ้อจนเหลือให้เธอขาดใจ
กับคําว่าเหงา
ฉันกลัวเหงาเป็นความหวั่นไหว
ได้ยินแปดเสียงหัวใจ
มันตกลอนใสร้ายว่าเธอไม่รักกัน
รู้ว่าเธอเหลือไห้
เหนื่อยกับฉันทุกวัน
เหนื่อยกับความรําคาญ
คิดถึงเธอบ่อย
บ่อยเท่ากล้อมหายใจ
อยู่คนเดียวก็ฟุ้งสานไป
มันหลับตาไม่ลง
รู้ว่าทุกอย่างว่ารวมแวงมันไปทุกอย่าง
เธอยิ่งห่างยิ่งโหดร้ายอย่าปล่อยให้คนคนหนึ่งคิดถึงเธอ
รอคอยจนพ้จนเหนื่อยจะขาดใจ
คําว่าเงาฉันกลัวเหล่าแห่งความหวั่นไหวได้ยินแต่เส
ียงหัวใจมันตกลอนใสร้ายว่าเธอไปอยู่กับใครไปทําอะไร
ทิ้งให้คนอ่อนไหวเกิดความคิดถึงเธอนอนหลับไปกับใจพวกเรา
เป็นคนหนึ่งคิดถึงเธอ
รอคอยจนเพ้อจนเหนื่อยจะขาดใจ
อยู่กับคําว่าเงา
ฉันกลัวเงาแห่งความหวั่นไหว
ได้ยินแป๊ดเสียงหัวใจ
มันแต่โคลนใสร้ายว่าเธอไม่รักกัน
ได้ยินแป๊ดเสียงหัวใจ
ถามว่าเธออยู่ไหน ถึงไม่ ถึงไม่มา