ก
็รู้ว่ารักกันแค่ไหน
แต่รักที่ไม่เพียงหัวใจ
คงไม่พอ
ยิ่งฉันทําให้เธอต้องเฝ้ารอ ก็ยิ่งโทษใจ
เส้นทางของเรานั้นมันยังไกลเหมือนเคย
ที่ทําได้ก็เพียงแค่ฝัน
ที่ดูไม่มีวันจะเป็นจริงได้เลย
มีแต่ความจุดทน หวักวนเช่นไข
สุดท้ายก็ลงเอาไอ้กันที่น้ําตา
ตื่นขึ้นมาได้แล้ว นะเรา
จะมั่วแต่คอยเฝ้าฝันไปถึงไหน
ตื่นขึ้นมาได้แล้ว หัวใจและเดินออกไปผั
ดเชิญความเป็นจริงที่เจ็บปวดและแสนเศร้า
ว่าเราไม่ได้คู่กันแล้ว
ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้
โอ้ ขอโทษนะคนดี
แต่ไม่มีห้อนทางใด
ได้แต่ยืนหยุดกัน
ทุกวันเหนื่อยไป
แล้วเราก็เสียใจอย่างที่แล้วมา
ไม่ใช่เธอ ไม่ใช่ฉัน
เปิดใจแล้วยอมรักมัน
สักวันก็คงผ่านพ้นไป
ก็รู้ว่ารักกันแค่ไหน แต่รักที่ไม่เพียงหัวใจ
คงไม่พอ
ได้แล้ว แน่เรา
จนมัวได้คอยเฝ้าฝันไปถึงไหน
ตื่นขึ้นมาได้แล้ว หัวใจ
และเดินออกไปพัฒนความเป็นจริงที่เจ็บปวดและแสนเศร้าว่าเราไม่ได้คู่กัน
ไม่ใช่เธอ
ไม่ใช่ฉัน
เปิดใจแล้วยอมรักมัน
สักวันก็คงผ่านพ้นไป
