จากคน คนที่เคยมีใจกันอยู่
เลียนไปเป็นไม่มียื้อใหญ่ต่อกัน
อยากลืม ลืมทุกสิ่ง
หลบล้างเวลาวันหวาน
หากเราไม่เห็นกันคงลืมกันได้
น
ักใจตรงที่ความจําเป็นบางอย่าง
กดดันทําให้เราเจอกันต่อไป
ยิ่งเจอใจเจ็บ
มันทรมานเกินไป
ห่างกันไปไกลมันยังดีกว่า
คนที่รักร่างไกลนั้นเจ็บไม่นาน
คนไม่รักใกล้กันชั้นใจยิ่งกว่า
แต่ว่าหนทางทางของคน
ไม่มีเหลือเท่าไรเจ็บสักเท่าไร
ก็ต้องรับมา
นาน นานเท่าไรมันจึงจะจบ
จบไป ไป ไกล ไกลกันสุดตา
อย
ากมีชีวิตใหม่
ไม่ต้องมีเธอมา
ต้องเจอกับสายตายันช้ากันอยู่
เจ็บปวดเสมอ
ที่ต้องเจอกัน
เอ่ยปากต่อกันเหมือนคนใหม่
จําใจแสดงแคล้งทํากันไป
ยังไม่ค่อยเต็มใจ ยังกับคนไม่เคยรักกัน
คน
ที่รัก
จับไม่นาน
คนไม่รัก
ใกล้กันจําใจกว่า
แต่ว่าหนทาง ทางของคนไม่มีเหลือเท่าไรเจ็บส
ักเท่าไรก็ต้องรับมานาน นานเท่าไรมันจึงจะจบ
จบไป ไป ใกล้ ใกล้กันสุดตา
โอ้ โอ้ อยากมีชีวิตใหม่
ไม่ต้องมีเธอมา
ต้องเจอกับสายตายันช้ากันอยู่
เธอกับสายตายยังเชื่อกันอยู่