Τίποτε δεν απομείνε
Στον κόσμο πια κι αμένα
Όλα βρωμούν τριγύρω μου
Και φαίνονται χεσμένα
Μόνο σκατά φυτρώνουνε
Στον τόπο αυτόν τον αγωνό
Κι όλοι χεσμένοι είμαστε
Σκατάδες στο τετράγωνο
Μας έρχεται κάθε σκάτας
Θα ρούμε πως σωθήκαμε
Μα μόλις φύγει βλέπουμε
Πως αποσκατωθήκαμε
Σκαταβρωμάει τούτος το
Σκαταβρωμάει κι εκείνος
Σκαταβρωμάει το σκάτο
Σκαταβρωμάει κι ο κρίνος
Σκατά κι εγώ μες τα σκατά
Και με χαρτί χεσμένο
Ό,τι κι αν γράψω σαν σκάτο
Προβάλλει σκάτο με το
Όταν πεθάνω χέστε με
Τα κόλληβα μου φάτε
Και πάλι ξανά χέστε με
Και πάλι ξανά φάτε
Μα απ' τα γέλια, απ' τα πολλά
Κοντεύω να αρρωστήσω
Και δεν μπορώ να κρατηθώ
Μου φεύγουν από πίσω
Σκατάω μεν, σκατάω δε
Σκατάει ο κόσμος όλος
Κι απ' το πολύ το χέσιμο
Μου πόνεσε ο κόλλος
*