ส
าวหนึ่งชื่อน้ําฝนคนสุพันธ์
รู้จักกันเมื่อวันสิ้นปีเก่า
น่าหวานซึ้งปานน้ําพึ่งหลังเขา
ชัดยืนซึ่งเศิ่อ เมื่อรู้ว่าเธอมีแฟน
อาไลอาวอล จนนอนอนา
หัวใจแทบผ่าน เหมือนคอมนิราชเชียงแสง
โง่นัก
หลงรักคนนี้แสง
ต้องแสบแสง แล้วจะทดไร
ถึงเจ็บยิ่งกว่า สิบล้อวิงชน
ขอใจตนที่ลืมน้ําคนไม่ได้
ช่างทัดหนา เรามันมาขั้นใคร
ถึงคราวร้องหาย ก็เช็ดน้ําตาเอาเอง
ถึงเจ็บยิ่งกว่า สิบล้อวิงชน
ขอใจตนที่ลืมน้ําคนไม่ได้
ช่างทัดหนา เรามันมาขั้นใคร
ถึงคราวร้องหาย ก็เช็ดน้ําตาเอาเอง
