ฝ
ายามจะมีฝนพรั่ง
อาจจะช้ําจริงได้พรั่งฝนมา
ทุกครั้งที่เจ็บใจ แต่ไม่รู้จะบอกใคร ก็ร้องหายออกมา
ร้องมันออกมาให้มีพอ
จะไม่ขอใครให้มาเห็นใจ
ไม่คิดจะจดจํา เจ็บและช้ํายิ่งกว่าใคร เมื่อรักเมื่อจากลา
ฝาย
ังต้องมีฝน
เกิดเป็นคน
ย่องมีเสียน้ําตา
ฝน
ฝนร่วงลนมาช้าๆ
จากดวงตา
จากส่วนลึกในใจ
เหลือเพียงแต่รอยน้ําตา
อีกไม่ช้าคงจะเลือนหลบไป
และฝนก็จะซ้า กลับเป็นฟ้าที่สดใส
ไม่เหมือนที่ผ่านมา
ฝน
ฝนร่วงลนมาช้าๆ
จากดวงตา
จากส่วนลึกในใจ
รองอันออกมาให้พอ
จะไม่ขอใครมาเห็นใจ
ไม่คิดจะจดจํา เจ็บและช้ํายิ่งกว่าใคร เมื่อรักเมื่อจากลา
จากส่วนลึกในใจ
ฝ้า
ฝ้าที่มีฝน
เผลี่ยบดังคน
ช้ํา
ใจ
