Ας σε νερό να τρέξει
Στις αμαρτίες μου απόψε βαφτίζομαι
Εγώ ψεύτης, ο καλλιτέχνης, ο ατελής
Όσο εμένα ανακαλύπτως αγγίζω
Λίγο απ' το γκρίζο που έχω μέσα μου χαρίζω
Κι εσύ ταυτίζεσαι με αυτά που ξεστομίζω
Αρνείμω πως με βλέπεις να με δω, γι' αυτό
Όταν μου λες πως σε εκφράζω κοκκινίζω
Μια ζωή όσα νιώθω περιορίζω
Ζητώ αποδοχή και δεν έχω ιδέα σε τι ελπίζω Μόνιμα στο άγνωστο βαδίζω,
αρνούμαι να ζήσω
Να βάλω στόχους και ως το τέλος να τους κυνηγήσω Μου
είναι δύσκολο να ανοιχτώ κι ας μην έχω κάτι να κρύψω
Φοβάμαι αυτό που με ή αυτό που με να δείξω Θέλω
να φύγω για να με βρω ή για να δω που θα λείψω
Τόσα ερωτήματα αλλά που δυναμή να το στρακίξω
Καλλιτέχνη ποτέ δεν θα με βαφτίσω
Επειδή πιάνω με απ' αυτό κάθε φορά που θα στράβω πατήσω
Έχω τα καλύτερα θεμέλια, κάτι υγιές να χτίσω
Αλλά φοβάμαι πως κατά λάθος τον κρεμέσω
Αποτάσει τη ρουτίνα, αποτάσω με
Αποτάσει κάθε σχέση με τον κόσμο, αποτάσω με
Αποτάσει κάθε άμυνα, αποτάσω με
Απετάξω τη ευτυχία μου για πάντα, απετάξαμην
Απόψε με βαφτίζουν οι Ιούδα,
απόψε με βαφτίζουν οι ψεύτοι Απόψε
βρω παραλίρο μπροστά στην πόρτα σου,
βασικανίς πως δεν με ξέρεις
Απόψε σε βαφτίζω ανάγκη,
απόψε σε βαφτίζω ξυγγόνο Πα' με στην κλωρή πίτρα,
με χωράνε πιο κι όσο με πνίγεις από πριν σου τραγουδώ σε λάθος τόνο
Έχω μέσα μου ένα μεγάλο δίσκοτο πολύ και κάνω
αδειόστιχα κι ασκόρπια από εδώ κι από εκεί
Ό,τι νιώθω βαθιά έχεις φραγιστεί,
γι' αυτό γελάω το πρωί,
το βράδυ ξεσπάω πάνω στο χαρτί
Δεν με ξέρουνε γαμώτο,
δεν με ξέρουν ούτε λίγο,
κατά λίγο να τα γράφω για να επικοινωνήσω
Μας και πιάσεις κάτι και έρθεις να με βρεις να σου μιλήσω,
μα ακόμα κι αν το κάνεις δύσκολα θα σου απαντήσω
Κατευθύνω τη συζήτηση σε σένα και λίγο χαμογελάς,
δεν είμαι έξυπνος αρκετά για να το κρύψω
Δεν είμαι έξυπνος αρκετά να είσαι πίσω για το αντίθετο νομίζω,
γι' αυτό λυγίζω όταν μου μιλάς,
σημασία δεν έχει πως με βαφτίζω
Αφού τη γράψω σημαίνει ότι εκλάβεις,
απ' αυτό γυρίζω πίσω,
επανεξετάζω και γράφω μετά ότι ζω
Θα με κρίνω πως μ' αξίζει όταν πάψω να με μισώ
Αποτάσσει τη ρουτίνα, αποτάσσω με
Αποτάσσει κάθε σχέση με τον κόσμο, αποτάσσω με
Αποτάσσει κάθε άμυνα, αποτάσσω με
Απετάξω τη ευτυχία μου για πάντα, απετάξαμε
Απόψε με βαφτίζουν οι Ιούδα,
απόψε με βαφτίζουν οι ψεύτοι
Απόψε φτω πάρα λίγο μπροστά στην πόρτα σου,
βάση κανείς πως δεν με ξέρεις
Απόψε σε βαφτίζω ανάγκη,
απόψε σε βαφτίζω ξυγγόνο
Μα μες στην κνολή πίτρα με χωράνε πιο Κι όσο με
πνίγεις από φρυντς σου τραγουδώ σε λαμποκτώνο
Και μη φοβηθείς μου πες,
κάνε τις λέξεις άμυνες σου να'ναι εκεί
για να κάνουν λίγο πιο ιδανικό το φες σου
Μα πες μου,
ποιο είναι το νόημα να φτιάχνεις ό,τι έκανες,
δεν μ' άκουσες ποτέ,
γι' αυτό οι λέξεις γίναν δαίμονες
Αυτά και τόσα,
όσα,
λέει η γλώσσα,
δώσανε αφορμή να γράψω την οδή για μάσκο
Στο παράδοξο κι αν είναι έχω ηθιστής το να μπερδεύομαι,
να φεύγω κι όταν έρχομαι πιο δυνατός να φαίνομαι
Γιατί φαίνεται να τρέπομαι να εκφράζομαι φορές,
μόταν χειλώ σπίτι ριμάρω στο ρυθμό απ' το εκρεμές
Κάθε χτύπος για την αλλαγή μιας ώρας κάλει
δαίμονες κι οι δαίμονες χορεύουν στο χαρτί,
ημέρες υπέροχες
Άσε νερό να τρέξει στις αμαρτίες,
μ' απόψε βαφτίζομαι,
εγώ ψεύτης, ο καλλιτέχνης, ο ατελής
Απόψε με βαφτίζουν οι Λούδα,
απόψε με βαφτίζουν οι ψεύτοι,
απόψε έχω παραλύρο μπροστά στη πόρτα σου
Μα συγχανείς πως δεν με ξέρεις,
απόψε σε βαφτίζω ανάγκη,
απόψε σε βαφτίζω ξυγγόνο
Μα μες στην Πολυμπήθρα με χωράνε πιο κι όσο
με πνίγεις από πριν σου τραγουδώ σε λαδοστόνο