*
Ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλατάνια
Ούτε το φίλο που έφυγε για τα νύχτα
Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια
Χαϊδεύω τα κουπιά
Να ζωντανέψει, να ζωντανέψει
Το κορμί μου και να αποφασίσει
Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια
Είχε παλιό το λιμάνι
Δεν μπορώ, δεν μπορώ πια
Να περιμένω
Τα σπράκης νύχτας με γυρίζουν
Στη προσδοκία του Οδυσσέα για τους νεκρούς
Μες στα σκοβίλια
Ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλευρά
Είναι παλιό το λιμάνι
Δεν μπορώ πια να περιμένω
Ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλατάνια
Να καρακόπα να δίνουν μόνο τη μυρωδιά
Τα λαττιού, τη σαλιστρικη μήρα
Ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλευρά
για τα νύχτα
Μες στα σκοτήλια σαν να ράξαμε εδώ πέρα
θέλαμε να βρούμε τη λαγκαδιά
που είδε τον άγγονη λαμβωμένο
Πάντα θέλησα να μείνω μόνος
γύρεψα τη μοναξιά
Δεν γύρεψα μια τέτοια παντοχή
Δεν γύρεψα να μείνω μόνος
γύρεψα τη μοναξιά
Δεν γύρεψα τα κομμάτια
με τις ψυχές μου στον ορίζοντα
Πάντα θέλησα να μείνω μόνος
γύρεψα τη μοναξιά
Δεν γύρεψα αυτές τις γραμμές
αυτά τα πρώματα
αυτή τη στιγή
Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια
Χαϊδεύω τα κουπιλιά
Να ζωντανέψει, να ζωντανέψει το κορμί μου
και να αποφασίσει
Χαϊδεύω τα σκουριασμένα κανόνια
Είναι παλιό το λιμάνι
δεν μπορώ, δεν μπορώ πια
να περιμένω
Ούτε το φύλλο που έφυγε
στο νησί μετά
πέφτα
Ούτε το φύλλο που έφυγε
στο νησί μετά
πλατάνια
Ούτε το φύλλο που έφυγε
για τα νύχτα