Ήμουν φύλλο νεκρό, πέτρα ήμουνα
που τη γκλωτσουν μακριά
πριν κοντά σου να ρθω στα χτυμούνα
που τη σκορπούν στα τυφλά
Στην παγερή νύχτια
με άγγιξες
και δεν φοβάμαι πια
Είναι ένα αστέρι, ένα αστέρι που λάβει για μας
Στ' άσπρο σου χέρι είναι ένα αστέρι για μας
Πεταλούδες τυφλές οι ελπίδες μου
στα χέρια σου τις κρατάς
Τις αφήνεις ψηλά να πετάξουνε
στ' άστρο που λάβει για μας
Στην παγερή νύχτια
με άγγιξες και δεν φοβάμαι πια
Είναι ένα αστέρι, ένα αστέρι που λάβει για μας
Στ' άσπρο σου χέρι είναι ένα αστέρι για μας
Στην παγερή νύχτια
με άγγιξες και δεν φοβάμαι πια
Είναι ένα αστέρι, ένα αστέρι που λάβει για μας
Στην παγερή νύχτια
με άγγιξες και δεν φοβάμαι πια
Με άγγιξες και δεν φοβάμαι πια
Είναι ένα αστέρι, ένα αστέρι που λάβει για μας
Στ' άσπρο σου χέρι είναι ένα αστέρι για μας
Αστέρι...
Αστέρι...
Αστέρι...
Αστέρι...
Αστέρι...
Αστέρι...
Αστέρι...