ถามว่ารักแค่ไหน
นับไม่สายทั้งทะเลก็รู้
ลมหายใจที่มีอยู่
คือความคิดถึงจากฉัน
ถามจะเจ็บแค่ไหน
หากเธอไปรักใครสักวัน ก็ลองนับดูสายฝนนั้น นั่นคือน้ําตาจากใจ
ก็เลยอยากให้รู้ ก็เลยอยากให้เห็น ก่อนจะทําร้ายกันกว่านี้
เพราะโลกนี้มีเธอเพียงคนเดี
ยว
ฉันจึงเสียเธอไม่ได้
ถ้าเธออยากทําร้าย ก็เชิญ
แต่อย่าเดินหนีไปจากฉัน
นึกเสียว่าสงสาร
อย่าลงทัน
ด้วยการลาจาน
ถ
ามกันสักกี่ครั้ง
ก็ยังบอกเธอยังงี้
ก
็เลยอยากให้รู้ ก็เลยอยากให้เห็น
ก่อนจะทําร้ายกันกว่านี้
เพราะโลกนี้มีเธอเพียงคนเดียว
ฉันจึงเสียเธอไม่ได้
ถ้าเธออยากทําร้าย ก็เชิญ
แต่อย่าเดินหนีไปจากฉัน
นึกเสียว่าสงสาร
อย่าลงทัน
ด้วยการลาจาน
