Από το καιρό που άρχισατην πρέζα να φουμάρωο κόσμος με απαρνίστηκεδεν ξέρω τι να κάνωο κόσμος με απαρνίστηκεδεν ξέρω τι να κάνωαπό το καιρό που άρχισατην πρέζα να φουμάρωόπου σταθώ κι όπου βρεθώο κόσμος με πειράζεικαι η ψυχή μου δεν κρατάπρέζα να με φωνάζεικαι η ψυχή μου δεν κρατάπρέζα να με φωνάζειόπου σταθώ κι όπου βρεθώο κόσμος με πειράζειαπό το καιρό που άρχισατην πρέζα να φουμάρωκαι η ψυχή μου δεν κρατάπρέζα να με φωνάζειαπό το καιρό που άρχισακι όπου σταθώ κι όπου βρεθώτην ώρα πουbike φεstatτην ώρα που αφρίσ interpolΓια να κάνω, αφού η πρέζα με κάνε στους δρόμους να ποσάνω,αφού η πρέζα με κάνε στους δρόμους να ποσάνω,τίποτα δεν με απομείνε στον κόσμο, για να κάνω.