กั
บเวลา ที่ยังพอมีเหลืออยู่
อยากให้โลกรู้
หัวใจเหมือนไฟแผดเผ่า
ที่ผ่านมานั้นเคยคิดครั้งควร อยากจะหวนย้อนพื้นวันเฝ่า
ชีวิตเรา
เปรียบดังตะเกียงดวงน้อย
ได้เจอเธอ เหมือนดังได้พบโลกใหม่
อบอุ่นสดใส
หัวใจเหมือนนกบอยบิน
มีเธอนั้นเป็นเพื่อนร่วมทาง
ความอังวังมาลายไปสิ้น
แต่เคียงดวงนี้
สะแสงเหมือนดวงตะวัน
แต่บทสุดท้าย เหมือนดังฟ้าดินกลั่นแกล้ง
เปลี่ยนแปลกหลักใส
หัวใจให้แตกสลาย
เธอนั้นจําต้องแยกทาง ความอังวังกอบพุ่มหัวใจ
จังโชคร้าย
มีใครที่เป็นเหมือนเรา
แต่เคียงดวงนี้
ถึงคลาอับแสงสว่าง
ล่องลอยเค้าเองควาง เหมือนดังหิ่งห่อยราตรี
เหลือสิ่งที่ยังอยู่ หัวใจอ่อนลาเต็มที่
จะมีใครเห็นใจฉันบ้างหรือเปล่า
แต่บทสุดท้าย เหมือนดังฟ้าดินกลั่นแกล้ง
เปลี่ยนแปลกหลักใส
หัวใจให้แตกสลาย
เมื่อเวลานั้นจําต้องแยกทาง ความอังวังกอบพุ่มหัวใจ
จังโชคร้าย มีใครที่เป็นเหมือนเรา
จากวันนั้น
หัวใจมีแต่ความหวาบลา
ความเงียบเงา
เศร้าซึมทุกใจทุกกาย
จะยอมทิ้งมันไว้ข้างทาง
สร้างพลังสร้างชีวิตใหม่
อาจมีใครเห็นใจฉันบ้างสักคน
จะมีใครจุดไฟให้คืนมาใหม่