Παιδιά με όνειρα κι ελπίδες
Παιδιά με γεμάτες σελίδες
Φωνές κλεισμένες
Παιδιά με βαριές βλεφαρίδες
Υπνος ένας τριμωγμένο αμάξι
Φώτα κίντρινα ώρες πριν χαράξεις
Αυτά τα παιδιά ήταν για μένα εκεί
Όταν εγώ δεν ήμουν εντάξει
Παιδιά που είχαν στα μάτια σπίθα Παιδιά που θα λέγες έξω καρδιά
Πρώτο αρχίσουνε καν τα τσιγάρα ή τα ποτά Τους έβλεπες έξω την νύχτα
Γράψανε τα πρώτα τραγούδια σε παγκάκια Ρήμα ρήμα γίναν γκρουπάκια
Και σου μιλώ για εποχές που εγώ πιθανώς δεν υπήρχαν
Αγάπησαν το rap όπως τα αγάπησαν λίγοι
Μα για καιρό που τραγούδαγαν τους στιχούς που γράψαν τότε
Τους άκουγαν μόνο οι τύχοι
Γνώρισαν αντικσοότητες,
οι φιλίες όμως γίναν αδερφότητες Όταν για πρώτη φορά δημοσίως
δοκιμάστηκαν οι στοιχείτους και τα ήθη Μα αν ξέρεις πέντε
πράγματα απ' αυτή τη μουσική ίσως να δες ότι Δεν φαίνει χρόνο
πολύ το πρώτο μαγαζί να γεμίσει Έτσι και εκείνοι το τ'
αγκαλιάστηκαν κι είπανε ότι το όνειρο είναι κοντά Ενώ στην ουσία
χωρίς να το ξέρουν το τέλος του όνειρου είχε μόλις αρχίσει
Θα'σαι και όταν κονάσαι πια θα'ναι δύσκ
Θα'σαι εκεί όταν η μουσική θα'ναι για παιδιά
Κι εσύ παιδί δεν θα'σαι,
θα'σαι εκεί όταν γράψουν τα χρόνια
Θα'σαι εκεί πριν το τέλος του δρόμου,
θα'σαι εκεί
Όταν η μουσική κάποιον σου θυμίζει και δεν ξέρεις αν αυτός είσαι εσύ
Χιλιάδες σελίδες, χιλιάδες ώρες και ρήμες
Χαρτιά πεταμένα στο στούντιο σε μια λούπα
Για να φτύσουν την ενυλικίωσή τους τα μούτρα νιώθαν ο ένας τον άλλον
Κι ίσως αυτό νιώθε και το κοινό σε κάθε ζωντανή εμφάνιση
Το μαγαζιάφ είναι πάντοτε πίσω μισό,
όπως αυτοί έτσι και άλλοι εκατό
Γκρουπακιά έβλεπε σε ένα σκασμό να διεκδικούν κι αυτά το σεβασμό
Κι ένα μερίδιο από το κοινό και ποιον κράτουσε μικρόφωνο
Όλοι οι υπόλοιποι τον έβλεπαν για εχθρό
Κι άμα ξέρεις πέντε πράγματα απ' αυτή τη μουσική,
σωσού φαίνεται και λογικό
Αρχικά μόνο για τον ανταγωνισμό,
αλλά σιγά σιγά σπάστηκαν από τον εγωισμό
Κάθε γκρουπάκι το κόσμο του πήρε από εδώ και τον γέμισε φαναθισμό
Κι ήρθε σιγά σιγά και το ρευστό,
κι αν είδες κάποιον χαμογελαστό
Ήταν γιατί έλεγε από την κάβλα μου πλέον θα ζω
Μοιάζει με όνειρο,
στη σκηνή με τα αδέρφια μαζί,
ιδανικό το σενάριο
Αυτοί κι οι φίλοι τους τώρα θα ζουν από τη μουσική,
ποιος θέλει κάτι άλλο
Ο Θεός όμως κρύφο γελά όταν κάνουμε
πλάνα και δεν υπάρχει ούτε ένα για πάντα
Που για πάντα κρατά,
κι έτσι μοιράζει μοίρα τα χαρτιά
Κι έχουν να κάνουν μια επιλογή,
να τσακωθούν για χαρτί,
να χαθούν απ' τη σκηνή
Ή να σφαχτούν για πους ποιες που έχουν γίνει μεταξύ τους,
τιμές συμπήκανε κι εγωισμοί
Τιμιά διαλέξαν και πήρανε,
γι' αυτό καιρό έχει κανείς να τους δει
Μα δεν νομίζω κανένας τους πια,
και σου μιλώ γενικά
Άμα ξέρεις πέντε πράγματα απ' αυτή τη μουσική,
ίσως αυτά σου θυμίζουν κάτι
Γιατί τα πιο πολλατρούς που υπήρξαν κι ακούς,
λίγο πολύ περιγράφουν
Θα'σαι κι όταν τον Άσεπια θα'ναι δύσκολο
Θα'σαι κι όταν το βάρος γίνει ασφικότο
Θα'σαι κι αν η μουσική θα'ναι για παιδιά
Συμπέδι δεν θα'σαι
Θα'σαι κι όταν γράψουν τα χρόνια Θα'σαι κι πριν το τέλος του δρόμου,
θα'σαι κι
Όταν η μουσική κάποιον σου θυμίζει,
και δεν ξέρεις αν αυτός είσαι εσύ
Άκου λοιπόν,
όσο μας χαίρομαι τόσο φοβάμαι,
γι' αυτό αποφεύγω συχνά αδερφέ μου να σου απαντήσω
Όταν μου λες ότι με αγαπάς,
γιατί στο νου μου ένας πιτσιρικάς,
ίσως σε δέκα χρονάκια να γράφει
Ένα τραγούδι που μοιάζει λιγάκι με αυτό και στο νου του να έχει εμάς
Ας το να πάει να γαμηθεί,
δεν θέλω να σκέφτομαι πως στα τριάντα μου θα με ρωτήσει κανείς
Για κοινό το συγκρότημα που είχαμε φτιάξει μαζί
Θα πηγαίνεις εσύ,
και απάντηση μου θα'ναι κάτι σε φάση
Έλα ξέρεις πως τα παίρνει η ζωή,
για πως έχουμε γραφεί,
όλας έχει μπαντευτεί,
όλας έχει μαγαζί
Ας το να πάει να γαμηθεί,
μ' όδωσε η μοίρα μια οικογένεια στη
γέννα και μου γνήσαν πολλοί να μη αληθεί
Αλλά τροχίστηκα να μην αφήσω να ξανασυμφθεί,
ας το να πάει να γαμηθεί
Οπότε κράταμε κι εμείς αυτό ποτάραμε μαζί,
κι όσοι ζούμε ακόμα γράφονται στον πρόλογο
Και τον επίλογο διαψεύδουμε τις ιστορίες από τη σκηνή,
θα τα πούμε στο σανίδι στο επόμενο