ฉ
ันเป็นดอกไม้
เกิดน้อยป่าดงดอน
สดสวยอยู่ตามโคตรขอน
อุพมรมาเฝ้าดอมดม
ยูมะยูมะนานนม
สายลมแสงแดดชื่นใจ
ใจไม่คิดอะไร
อยู่ต่อไปเพื่อมวลรึกษา
ลีบไปไม่เคยไร้ค่า ช่วยกันสร้างสาชีวิตไทยงาม
ฉ
ันเป็นดอกไม้
เกิดน้อยสองข้างทาง
เบิกบ้านเมื่อฟ้าสาง
น้ําข้างพรมพรางชําเย็น
ลมร้อน ลมนาวเช้าเย็น
ใครเห็นเขาชอบเด็ดไป
ใจไม่คิดอะไร
อยู่ต่อไปเพื่อมวลรึกษา
ลีบไปไม่เคยไร้ค่า ช่วยกันสร้างสาชีวิตไทยงาม
ฉ
ัน
เป็นดอกไม้
เติบไว้จากกระทาง
สดใสใบสลาง
คําเช้ามีคนเฝ้ารักษา
กระทางนอกมายนานา ปราธานาคนที่เข้าใจ
ใจไม่คิดอะไร
อยู่ต่อไปเพื่อมวลรึกษา
ลีบไปไม่เคยไร้ค่า ช่วยกันสร้างสาชีวิตไทยงาม
ฉ
ันเป็นดอกไม้
คือนิยายของแผ่นดิน
แป่มสีทั่วทรานิน
ไม่เคยสิ้นกลิ่นหอมจรุง
ป่าเขาหรือเมืองหรือทุ่ง
ไม่มุ่งแต่มสีดอกไม้
ใจไม่คิดอะไร
อยู่ต่อไปเพื่อมวลรึกษา
ลีบไป
ไม่เคยไร้ค่า ช่วยกันสร้างสาชีวิต