Πέρασαν χρόνια μια βραδιά, βρήκα τη λίδα μου
Σε μια θλιμμένη γειτονιά, παλιά παγίδα μου
Τα σύννεφα ήταν χαμηλά, όμως δεν έβρεχε
Όπως εκείνη τη φορά, μακριά μου που έφευγε
Η λίδα ρωτάει τι κάνω, ακόμα χάνω
Που έφτασες εσύ, εγώ είμαι στην αρχή
Τις γήμερες της νίγησε, σελίδα γύρισε
Μα νιώσα κάτι στα βροτά, όταν με φίλησε
Λίδα ήμουν ξένος και τυφλός, μα εσύ δεν ήξερες
Όμως μου χαρίσες το φως, μα δεν το πίστεψες
Η λίδα ρωτάει τι κάνω, ακόμα χάνω
Που έφτασες εσύ, εγώ είμαι στην αρχή
Και πριν να φύγω μια σιωπή, βλέπω ένα δάκρυ της
Ένα σκουπίδι, λέει αυτή, ήταν στο μάτι της
Κι όλο κοιτούσε χαμηλά, τάχα δεν έκλαιγε
Όπως εκείνη τη φορά, μακριά μου που έφευγε
Η λίδα ρωτάει τι κάνω, ακόμα χάνω
Που έφτασες εσύ, εγώ είμαι στην αρχή
Η λίδα ρωτάει τι κάνω, ακόμα χάνω
Που έφτασες εσύ, εγώ είμαι στην αρχή
Να, να, να, να, να, να