Πέρασαν χρόνια μια βραδιά, βρήκα τη λίδα μουΣε μια θλιμμένη γειτονιά, παλιά παγίδα μουΤα σύννεφα ήταν χαμηλά, όμως δεν έβρεχεΌπως εκείνη τη φορά, μακριά μου που έφευγεΗ λίδα ρωτάει τι κάνω, ακόμα χάνωΠου έφτασες εσύ, εγώ είμαι στην αρχήΤις γήμερες της νίγησε, σελίδα γύρισεΜα νιώσα κάτι στα βροτά, όταν με φίλησεΛίδα ήμουν ξένος και τυφλός, μα εσύ δεν ήξερεςΌμως μου χαρίσες το φως, μα δεν το πίστεψεςΗ λίδα ρωτάει τι κάνω, ακόμα χάνωΠου έφτασες εσύ, εγώ είμαι στην αρχήΚαι πριν να φύγω μια σιωπή, βλέπω ένα δάκρυ τηςΈνα σκουπίδι, λέει αυτή, ήταν στο μάτι τηςΚι όλο κοιτούσε χαμηλά, τάχα δεν έκλαιγεΌπως εκείνη τη φορά, μακριά μου που έφευγεΗ λίδα ρωτάει τι κάνω, ακόμα χάνωΠου έφτασες εσύ, εγώ είμαι στην αρχήΗ λίδα ρωτάει τι κάνω, ακόμα χάνωΠου έφτασες εσύ, εγώ είμαι στην αρχήΝα, να, να, να, να, να