เพื่อมองละพ้นผ่านกรอบประตู สนุนที่เคยย่ามไป
หรือรอยรูปทรงที่กระจกเหงา ความทรงจํามากมาย
เดินบนถนนซ้ายปราธนา เดินยากจะถึงจุดใหม่
จากวันที่ค้นหา
สู่วันเริ่มเข้าใจ
กับความฝันที่สวยงาม
ต้องอยู่กับความเป็นจริง
พบพาผู้คนหลากหลายร่วมทาง
รอวันที่ร้านห่างไกล
ความรักความหวานนั้นอยู่ที่ใด
ไม่อาจจะครอบครอบ
สุขความที่สวยงาม
สุดท้ายก็เหลือเพียงความว่างเปล่า
ไม่คว้าจนหวั่นไหว
จากวันที่ค้นหา
สู่วันเริ่มเข้าใจ
กับความฝันที่สวยงาม
ต้องอยู่กับความเป็นจริง
ต้องอยู่กับความเป็นจริง
ต้องอยู่กับความเป็นจริง
ผ่านมาแล้วผ่านไป
ถึงอย่างไรก็คงต้องเดินต่อไป
จากวันที่ค้นหา สู่วันร่วมเข้าใจ
กับความฝันที่สวย ต้องอยู่กับความเป็นจริง
ต้องอยู่กับความเป็นจริง ต้องอยู่กับความเป็นจริง
กับความเป็นจริง ต้องอยู่กับความเป็นจริง
*
