*
*
แต่รอให้ฉันกลับมา
เพื่อกินข้าวยิ่ง
กับเขา
เพื่อออกกอดเขา
มาง มางเวลา
มาง มางเวลา
ขอโทษที่วันนี้
ฉันเพิ่งมีเวลา
แต่มันไม่มี
ค่าใด
เมื่อไม่มี
เธอ
ขอโทษ
ที่วันนี้
ฉันเพิ่งห่อนเจอ
ว่าเธอก็คน
ที่ฉัน
ควรดูแล
ที่สุด
บอกคําว่ารัก
ออกไปซะ
ดังสุดเสียง
กลับได้
คืนมาเพียง
แต่ความเหนียบงั้น
ฟ้ากล้องคืน
ที่มันร้ายดา
เหงายังไง
ไม่เทียมเท่าทั้ง
กับหัวใจ
ของฉัน
ที่มันต้องการเธอ
*
*
มีเวลา
แต่มันไม่มี
ค่าใด
เมื่อไม่มีเธอ
ขอโทษ
ที่วันนี้
ฉันเพิ่งห่อนเจอ
ว่าเธอก็คน
ที่ฉัน
ควรดูแลที่สุด
หัวใจเธอเป็น
เธอที่ทําให้มันหยุด
