Σουρούπο φτάνω στην Αντελμα
με πλοίο μακρινό
κι ο ναύτης στην ταβέρνα
θυμίζει ένα αδερφό
που χάθηκε μόνος
γνωστή απ' το στρατό
πιο κάτω τρέχει ένα κορίτσι
πως μοιάζει στη ζωή
που απ' έρωτα έχει φύγει
για πάντα ένα πρωί
Σουρούπο φτάνω στην Αντελμα
την πόλη των νεκρών
στους δρόμους πρόσωπα κοιτάζω
μου φαίνονται γνωστά
ο δάσκαλος της έκτης
με ελάχιστα μαλλιά
φιλάει την κυρία Σοφία ξανά
Όλοι με ξερούν στην Αντελμα
με σφίγγουν, μου γελούν
τα παγωμένα χέρια
με πνίγουν, μ' αγαπώ
Σουρούπο τρέχω στην Αντελμα
την πόλη των νεκρών
σκέφτομαι τώρα στην Αντελμα
πως είναι πια πολύ
οι φίλοι που έχω χασί
και λίγοι οι ζωντανοί
τα χρόνια περνούν
κι όλοι μόνοι τους φεύγουν
Ίσως να χάνω το μυαλό μου
ή πέθανε κι εγώ
και το χωριά καημένα
εσένα, ναι, να δω
Σουρούπο ψάχνω στην Αντελμα
την πόλη των νεκρών
Υπότιτλοι AUTHORWAVE
Υπότιτλοι AUTHORWAVE
Υπότιτλοι AUTHORWAVE
Υπότιτλοι AUTHORWAVE
Υπότιτλοι AUTHORWAVE
Και θα τραγουδώ και θα γελώ
με το Θεό κοντά μου
και θα μου φαίνονται με λό
τα κατορθώματά μου
Γι' αυτό ποτέ μη βάζετε
τη κεφαλή σας κάτω
Η μοναξιά σας μοιάζεται
πριν πάτει στον πάτο
Να είστε όλοι ενήμεροι
με τη μικρή λεξούλα
Αυτή είναι η καλύτερη
κι ας είναι μοναξούλα
Υπότιτλοι AUTHORWAVE