үдарони синаи сардам,
дили садпора мегиряд.
Мияни ҳанаи бекудакам,
үгавора мегиряд.
Зебазми гарми шахан, ҳандайи мастаны ме аяд.
Ба чашми ман вали,
ҳар қишти бурджу барам мегиряд.
Замин, бечарам меданам, фалак,
бечаратар аз о.
Ду бечара ба ахвали,
мани бечарам мегиряд.
Замин о асуман танха,
ба гардон ақтарам танха.
Хаялам ба мани танха,
ама сайярам мегиряд.
Тахминаям,
тахминаям,
аз дарду гам,
ду нимаем.
Дар ҳасрати сухраби ял, дурджи гама шуд синаам.
Сухраби ман,
мехраби ман,
ҳуршиди ман,
маҳтаби ман.
Дар ин джахони бе каси, яктаи ман,
наяби ман.
Дар дашти ким саргашта шуд,
дар ҳак о қун аңғушта шуд.
Аз мехри рустам зада шуд,
аз қахри рустам
кушта шуд.
Афтат аз балаи зин, чунақтар аз чархи барин,
шири сафидам астанаш, дарияи қун шуд дар замин.
Гуфтам ки мия бат асар, аз рустами али назар,
ба ам нишони аз падар,
шуд бе нишон
аз бар о бар.
Гулчини давранам гузашт,
гулрези бустанам гузашт,
тиги ки рустам зад баруд,
аз джавшони джанам гузашт.
Аңғун чи дарад буди ман,
фардаи бе мақсуди ман,
дасти ки гирад рузи марк аз пае табути ман.
Фаряд аз бақти бада,
аз рустама,
аз қисмата,
дуня тихи шуд чун дилам,
во асрата,
во вайлата.