Πού να στείλω τα κρυφά μου,
σ' αγαπώ,
σε δυο τείχους μοναξιά μου τι να πω,
που να στείλω ένα γράμμα,
να μιλήσω για το δράμα,
της ζωής μου που κυλά χωρίς σκοπό,
που να στείλω της ψυχής μου τα κλειδιά,
που δεν ξέρω κάποιον να με αγαπά,
που να στείλω ένα δάκρυ, ώρα τέσσερις και κάτι,
που με πνίγει το κενό κι η παγωνιά.
Ποιος,
ποιος μπορεί να με νιώσει και να με λυτρώσει,
Αχ ποιος,
ποιος αντέχει να δώσει χωρίς να πληγώσει,
Αχ ποιος,
ποιος στο τέλος του κόσμου θα γίνει δικός μου Θεός.
Ποιος,
ποιος μπορεί να με νιώσει και να με λυτρώσει,
Αχ ποιος,
ποιος αντέχει να δώσει χωρίς να πληγώσει,
Αχ ποιος,
ποιος στο τέλος του κόσμου θα γίνει δικός μου Θεός.
Που να στείλω δύο λόγια με ψυχή,
που να στείλω ένα κλάμα σαν βροχή,
Με ένα τέτοιο πεπρωμένο από ποιον να
περιμένω να με βγάλει από αυτήν τη φυλακή.
Που να στείλω, που να στείλω τα φιλιά,
που γυρεύουν μεθυσμένα μια αγκαλιά,
Που να στείλω ένα βλέμμα να μιλάει για το
ψέμα που έχει βγάλει στην καρδιά μου πυρκαγιά.
Ποιος,
ποιος μπορεί να με νιώσει και να με λυτρώσει,
Αχ ποιος,
ποιος αντέχει να δώσει χωρίς να πληγώσει,
Αχ ποιος,
ποιος στο τέλος του κόσμου θα γίνει δικός μου Θεός.
Ποιος,
ποιος μπορεί να με νιώσει και να με λυτρώσει,
Αχ ποιος,
ποιος αντέχει να δώσει χωρίς να πληγώσει,
Αχ ποιος,
ποιος στο τέλος του κόσμου θα γίνει δικός μου Θεός.
Ποιος,
ποιος μπορεί να με νιώσει και να με λυτρώσει,
Αχ ποιος,
ποιος αντέχει να δώσει χωρίς να πληγώσει,
Αχ ποιος,
ποιος στο τέλος του κόσμου θα γίνει δικός μου Θεός.
Ποιος,
ποιος μπορεί να με νιώσει και να με λυτρώσει,
Αχ ποιος,
ποιος αντέχει να δώσει χωρίς να πληγώσει,
Αχ ποιος,
ποιος στο τέλος του κόσμου θα γίνει δικός μου Θεός.