หลับฝ่าลงนอนก็ท้อนใจ ฝันร้ายทุกคืน
ตื่นมาก็ยังต้องกล่ํากลืน ฝืนรับทุกวัน
เหตุการณ์ในวันที่สองเราต้องเลิกกัน มันยังอยู่ลึกๆ ภายในใจ
อยากลืมบางคนก็ฝังใจ ไม่ลกไม่เหลือ
อยากลืมบางคํายังยําเตือน ซ้ําๆลงไป
ผ่านเลยเวลาก็แสนนานไม่รู้ทําไม เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเพียงเมื่อวาน
ทําไมยังเหมือนเดิม ทั้งๆที่ควรลบลืนไป
ทําไมยังเสียใจเหมือนวันที่จากกัน
ทําไมยังทุกทนเหมือนคนอ่อนแอขนาดนั้น
ทําไมกัน ทําไมยังคิดยังแค้บางคน
ปล่อยใจตัวเองให้รักเขา รักมากเกินไป
ตัดใจจะลืมสักเท่าไร ก็ทําไม่โน้ท
ตอบใจตัวเองให้ชัดเจน แต่ยากเป็นทน
ยังรักคนไม่รักเรา
ทําไมยังเสียใจเหมือนวันที่จากกัน
ทําไมยังทุกทนเหมือนคนอ่อนแอขนาดนั้น
ทําไมกัน ทําไมยังคิดยังแค้บางคน
ปล่อยใจตัวเองให้รักเขา รักมากเกินไป
ตัดใจจะลืมสักเท่าไร ก็ทําไม่โน้ท
ตอบใจตัวเองให้ชัดเจน แต่ยากเป็นทน
ทําไมยังรักคนไม่รักเรา
ทําไมยังรักคนไม่รักเรา
ทําไมยังรักคนไม่รักเรา