เคยเป็นคน
อยู่ได้คนเดียว
ไม่เคยจะนอนเงาใจ
ไม่เคยเรียกร้องใครๆ
ให้มาเฝ้าคอยดูแล
เคยเป็นคน
ที่ไม่เคยแค่ว่าใครจะอยู่รู้ว่าไป
แต่มันดูเปลี่ยนไปตั้งแต่จาทา
มองดวงเดาก็ทําให้เงียวในใจ
ไม่รู้ว่าเป็นอะไรได้แต่คิดถึง
ที่คิดถึง
ที่คิดถึง
เพราะรักเธอใช่ไหม
ที่อ่อนไหว
ง่ายได้เพราะรักเธอจริงๆ
ก็ไม่เคยรู้ตัว
ก็มันยังไม่ชิน
ก็สนวนวายในใจจนรักไม่ได้จริงๆ
เคยเป็นคนที่รักตัวเองมากกว่าที่จะรักใคร
ไม่เคยคิดมากเกินไปไม่เคยไม่เป็นมาก่อน
มันกลัวไม่เป็นอันนอนถ้าหากไม่อยู่ใกล้ๆเธอทําไมต้องอยากเจอแต่เธอไม่รู้
ม
องดวงดาวก็ทําให้เหงาในใจ
ไม่รู้ว่าเป็นอะไรได้แต่คิดถึงที่คิดถึง
ใช่ไหม
ใช่ไหม
ไม่
เคยรู้ตัวก็มันยังไม่ชิน
สับสนวนวายในใจจนรักไม่ได้จริงๆ
คือมองคอยเป็นห่วงว่าหลับหรือยัง
อย่างนี้ใช่ไหมคือความรัก
อย่างนี้นั่นแปลว่าฉันรักเธอใช่ไหม
ก็อยากจะรู้ที่คิดถึง
ที่ยอมรับไว้ง่ายได้เพราะรักเธอจริงๆ
ก็ไม่เคยรู้ตัวก็มันยังไม่ชิน
สับสนวนวายในใจจนรักไม่ได้จริงๆ