ไม่มีใคร
อยู่กับตัวเรา
คน
เดียวก
ับทางรถลิ้ว หลักหลอดลําพัง
เป็นเหมือนเรือที่รอยเราลืมไป
เส้นชุดไม้
เส้นไปทุกอย่าง
ไม่มีวิญญาณ ใจน้ําเจือเจ้า
ตรับความเหลือน้ํากับฝันวันเก่า
สิ่งดี
ๆ
ที่เคยอยู่
ก่อนเคยมีในใจ
ถูกบางคนเขาพรากไป
แต่ไม่เหลืออะไรในใจให้พอมีหวัง
คงเหลือเพียงแค่คนหนึ่งคน
ที่ยังทน
ก้าวเดินทนอยู่
กับมีดวงตาเพียงเพื่อทนดู
ทนรับรู้ความพันแพ้ไป
สิ่งดี
ๆ
ที่เคยอยู่
ก่อนเคยมีในใจ
ถูกบางคนเขาพรากไป
แต่ไม่เหลืออะไรในใจให้พอมีหวัง
ยันรีบเหมือนไม่มีจุดหมาย
หมดแปลวไฟ
ไหลความสว่าง
หมดกําลัง
ควยควาตามทาง
อยู่อย่างอางวังเพราะเขาคนเดียว
หมดกําลัง ควยควาตามทาง
