А пад'яжаеш к Маскве,
Кагда срядзе синых прасторам
Ты слышыш гудкі паездав,
Ты відзіш агні Симафора
Не раз перяжыць давялось
Тябе этад час вазвращэння,
Но снова хвацць тябя
Знакомае сцерцу валнэння,
Но снова хвацць тябя Знакомае сцерцу валнэння.
Кагда пад'яжаеш к Маскве Разбужанный стукам калёсным,
Кагда за вагонным акном Бягут падмасковные сосны,
Агнямі свяркаець вдалі Вечэрніе неба сталіцы,
А ты всё глядзіш і глядзіш На свэтлые эти зарбіцы.
Кагда пад'яжаеш к Маскве,
Ты чувствуеш з новаю сілай
Раздолье любімай землі,
Магуччасцьца родзіны мілай,
Ты скажеш, родная Масква,
Мы связаны кровной судьбою,
І гдэ бы нам пут не ляжал,
Мы сцерцэм павсюду з тобою.
І гдэ бы нам пут не ляжал,
Мы сцерцэм павсюду з тобою.