Κάθε που βραδιάζει στη μικρή τη γειτονιάη κολλαλίλα τέρνας στη γωνιάΣαν το πουλί, σαν το πουλί τροκοπάει η καρδιάκαι ξανανθίζει στη μαραμένη τη γειτονιάσε γελασμένη μες στο χειμώνα η λεμονιάΣ' έναν δρόμο, σ' ένα στενόμες στο σιθάμπο το γαλανόέχουν στήσει τώρα κολλιάτου παραδείσου θα ρίσ' τα πουλιάΗ κολλαλίλα, η κολλαλίλα τέρνας στη γωνιάΣαν το πουλί, σαν το πουλί τροκοπάει η καρδιάκαι ξανανθίζει στη μαραμένη τη γειτονιάσε γελασμένη μες στο χειμώνα η λεμονιά
